Column: Wanneer kom je op de koffie?
1 september 2012, 17:55 | Jeroen
Soms vraag ik me af hoeveel mensen er per jaar overlijden door het eten van beschimmeld voedsel. Meestal is dat net voordat ik met mijn afwas begin. Die stel ik nogal vaak uit en het gevolg is dat sommige pannen en glazen dan een gezellige groene schuimlaag krijgen. Ter verdediging, ik moet toch een beetje mijn naam hoog houden: mijn appartement is heel schimmelgevoelig, dus ik ben waarschijnlijk iets minder vies dan je nu denkt. Na 2 dagen staat hier schimmel op een laagje limonade… een beetje van mezelf en een beetje van de woningcorporatie zullen we maar zeggen.
Ik heb wel eens op de schimmelvraag gegoogeld en ik wou dat ik dat nooit, maar dan ook nooit had gedaan. Er komen dan naast wat cijfers ook horrorverhalen naar boven over schimmels die je gezicht aanvreten en je eruit laten zien als een zombie of die al je botten wegeten voordat je er iets van merkt. Van de wens om een vaatwasser aan te schaffen was ik ook in één keer genezen, daar schijnen schimmels zich met veel plezier in te nestelen. Jammer, want het leek me de perfecte oplossing voor mijn afwasaversie. Tot ik er nog verder over na ging denken tenminste. Een vaatwasser inruimen is fijn want dan zijn al je borden weg, maar als het afwasprogramma klaar is moet je ‘m ook weer uitruimen. En daar zit eigenlijk het probleem: ik hou niet van opruimen.
Was bij elkaar zoeken om in de wasmachine te werpen vind ik geen probleem. Het er weer uit halen en ophangen is al een grotere opgave, maar droge was opvouwen en in de kast leggen, dat is toch echt een brug te ver. Ik moet wachten tot er een bepaald innerlijk irritatieniveau is bereikt over de papieren die verspreid liggen over het tapijt, de berg schone was op mijn stoel, lege wc-rollen op het toilet en natuurlijk die afwas, voordat ik de motivatie voel om op te ruimen.
Totdat het zover is bedien ik me van schoonmaak ontwijkend gedrag en lig ik liever op de bank met een zak chips. Bij voorkeur met mijn rug naar de keuken zodat ik de berg afwas niet zie, de blik gericht op de tv zodat de paperassen onzichtbaar worden en ga ik alleen plassen in de pauze waardoor ik in de haast al die lege rollen niet zie. Afspraken buiten de deur maak ik ook graag want dan is de rommel gewoon helemaal niet meer zichtbaar.
De enige echte oplossing voor mijn opruimprobleem is visite. Het is een van de weinige externe motivatiemiddelen die ik in zet als het echt te gortig wordt. Als ik je uitnodig voor koffie weet je dus hoe laat het is…
