Recensie: Like Someone in Love
13 januari 2013, 08:40 | Jeroen
De nieuwe film van de Iraanse regisseur Abbas Kiarostami speelt zich helemaal in Japan af. We volgen de jonge studente annex gezelschapsmeisje Akiko, haar oudere klant Takashi en haar vriendje Noriaki. Bekende thema’s van Kiarostami als rolverwisselingen en –aannames zijn ook in deze film weer heel belangrijk. De kracht van de film zit hem in de prachtige, lange scènes waarmee de film opent.
Studente, gezelschapsmeisje, vriendin en kleindochter
Akiko vervult in haar jonge leven al vele rollen en in de eerste, langgerekte scènes van Like Someone in Love zien we ze allemaal terugkomen. Ze is een studente die bijklust als gezelschapsmeisje, ze heeft een vriendje en is natuurlijk iemands dochter en kleindochter. Het beeld van een jongleur die te veel ballen in de lucht moet houden dringt zich op. Terwijl ze over de telefoon haar jaloerse vriendje probeert gerust te stellen over waar ze is en wat ze daar doet, probeert haar pooier haar met zachte hand te dwingen om op tijd bij een klant te zijn. Ze zegt dat ze helemaal niet naar een klant kan, want ze heeft een belangrijk tentamen de dag erna en ze moet haar oma die speciaal voor haar naar Tokio is gekomen nog ontmoeten.
Uiteindelijk gaat Akiko naar de klant, maar ze laat de taxichauffeur wel langs de plek rijden waar haar oma vergeefs op haar staat te wachten. Twee keer cirkelen we om de arme oude vrouw heen in een pijnlijk mooi shot. De klant is een oudere professor genaamd Takashi die het eufemisme gezelschapsmeisje letterlijk neemt. Hij is niet geïnteresseerd in seks, maar wil met haar dineren en converseren. In een vreemde wending van het plot blijkt Akiko zo moe dat ze daar niet toe in staat is, Takashi aan zijn lot overlatend.
De ochtend erna brengt Takashi Akiko naar haar tentamen, waar ze haar vriendje Noriaki ontmoeten. Noriaki ziet Takashi aan voor de opa van Akiko en wordt in de waan gelaten. Hiermee vindt een voor Kiarostami typische rolverwisseling plaats; vanaf dit moment zal Takashi zich dan ook gedragen als de opa van Akiko. Hij geeft Noriaki advies over een eventueel huwelijk en laat de aandrijfriem van zijn auto vervangen in de garage van Noriaki zonder hiervoor te betalen.
De ‘buitenlandse’ films van Kiarostami
Abbas Kiarostami maakte tot enkele jaren geleden al zijn films in zijn thuisland Iran, ondanks de toenemende druk die censuur met zich meebracht (zijn laatste films zijn nooit in Iran vertoond). Copie Conforme uit 2010 was zijn eerste film die in het buitenland gefilmd was, in Italië. Voor Like Someone in Love trok hij verder naar Japan, het land van zijn cinematografische helden Kurosawa en Ozu. Ondanks deze grote verandering komen in deze film de bekende thema’s van Kiarostami zoals rolverwisselingen en –aannames, lange autoritten en de authenticiteit van kunst voor. Dit gold overigens ook voor Copie Conforme.
Van zijn twee ‘buitenlandse’ films is Like Someone in Love helaas duidelijk de minste. Copie Conforme was een spannende, speelse film waarin met name de thematiek van rolaannames tot op de bodem uitgediept werd. In vergelijking met de dynamiek van Copie Conforme doet Like Someone in Love verstild en weinig levendig aan. De uitbarsting van geweld waarmee de film eindigt, voelt dan ook een beetje gekunsteld en zonder oprechte aanleiding aan. Terwijl die aanleiding er wel is.
Uitdagingen
Het verstilde is misschien de zwakte van de film, maar het is ook zijn kracht. Met name de langgerekte scènes die het eerste half uur van de film beslaan, zijn prachtig van opzet. De samenwerking met de Japanse cast en crew, en met name director of photography Katsumi Yanagijima, blijkt zeer goed te werken. Op dit vlak kan ik de uitdagingen die Kiarostami zichzelf heeft opgelegd door naar een voor hem vreemd land te gaan alleen maar toejuichen. Toch zou ik ook graag zien dat hij zichzelf op thematisch vlak wat meer uitdagingen oplegt.
