IFFR Crazy Day
1 februari 2014, 16:21 | Jeroen
Tijd voor een IFFR update. Gister weer een kleine marathon tussen de verschillende zalen in de Rotterdamse bioscopen gedaan en het was een top dag. Het is altijd afwachten wat een lange dag met onbekende films gaat brengen. Dat is wel het spannende aan een (film)festival. Soms word je teleurgesteld, maar vaak ook zeer prettig verrast. Gister werd ik prettig verrast.
Mijn dag begon met de Zuid-Koreaanse film Secretly Greatly. Een Noord-Koreaanse soldaat van een elite eenheid wordt naar Zuid-Korea gestuurd om te infiltreren in de samenleving. Hij moet de omgeving en de lokale bevolking observeren tot het moment komt dat hij zijn speciale missie moet uitvoeren. Wat die missie is weet hij nog niet. Twee jaar woont hij bij een oud dametje die hij helpt bij het runnen van haar winkel. Het begin is grappig. Hij doet zich voor als een enorme klungel. Hij heeft een lijstje dingen die hij moet uitvoeren om een overtuigende klungel te zijn. Zo valt hij elke dag drie keer van de trap en laat hij zich vernederen door twee kinderen uit de buurt.
Maar zijn ultieme overtuigingsmiddel is dat hij één keer per maand in het openbaar zijn behoefte doet. Op een dag doet hij dit voor de ogen van de twee eerder genoemde pestkoppen en hun moeder. Op dat moment ziet een knap meisje, op wie hij stiekem verliefd is, onverwacht zijn ‘daad’. Dit blijkt een keerpunt. Hij gaat zich dingen afvragen in plaats van stilletjes te wachten op zijn orders uit het verre Noorden.
Zijn contactpersoon, een lokale postbode, verdwijnt en een nieuwe spion arriveert. Wanneer de twee elkaar treffen blijken ze de eeuwige aartsrivalen van de elite eenheid zijn. Toch weten ze een goede band op te bouwen. Ook de nieuweling vraagt zich af waarom ze gestuurd zijn. Samen proberen ze trouw aan het vaderland te blijven, maar hoe langer het duurt en de banden met de buurtbewoners sterker worden, hoe moeilijker dit wordt. Een zowel letterlijk als figuurlijk gevecht tussen goed en kwaad, Noord en Zuid, volgt.
Regisseur Jang Cheol-Soo weet met een lach en een traan en uiteindelijk heel veel geweld het eeuwenoude verhaal van goed en kwaad te schetsen. De innerlijke vraag wat doe ik hier en is wat ik altijd heb geloofd een leugen, maakt het naast een amusante film ook interessant.
Na deze geweldige film liep ik wat dromend door de stad en was bijna te laat voor mijn volgende film. Something Must Break van regisseur Ester Martin Bergsmark. Twee jongens in de grote stad. De stad is Stockholm, hier niet te zien als verzameling toeristische trekpleisters, maar in zijn rafelranden: verlaten industrieterreinen, groezelige clubs, slecht onderhouden parken. En dan zijn er die jongens. De homoseksuele Sebastian kleedt zich als vrouw en zoekt vaak gevaar in zijn seksuele avonturen met wildvreemden. Wanneer dat in een openbaar toilet bijna verkeerd afloopt, is daar Andreas – een reddende engel in een afgetrapte leren jas. Hoewel Andreas geen homo is, blijkt de aantrekkingskracht tussen hen al snel sterker dan elke hokjesgeest.
Een aardige film, die de realiteit die ik bij de vorige film wat was verloren weer totaal terug brengt. Een slap in de face kan je wel zeggen. Hoewel dit soort zware drama niet aan mij besteed is en ik toch meer voor wat fantasierijke films ga, kan ik mij voorstellen dat het gezien wordt als goede film. Dit blijkt ook uit het feit dat het de Hivos Tiger Award 2014 wist te winnen. De jury zei over de film: Met een uitdagende en precieze verhaallijn observeert deze film op poëtische wijze het absurde in menselijk gedrag.
Toen werd het rennen naar de volgende en laatste film van de dag. Op naar Nebraska van regisseur Alexander Payne. Payne kennen we van onder andere About Schmidt en Sideways. Tot gister stond Nebraska aan kop van de publieksprijs. Het lijkt er dus op dat de film de prijs gaat winnen. En prijzen en nominaties is iets waar de film in grossiert. Naast de zes Oscar nominaties voor beste film, acteur en regisseur won Bruce Dern de beste acteur award op het festival van Cannes en tal van andere prijzen over de hele wereld. Niet dat dat nou gelijk betekent dat het een goede of leuke film is. In tegendeel. Vaak blijkt dat films die awards winnen lang en saai zijn en vooral veel kostuums moeten hebben. Periode drama noemen ze dat. Niks voor mij.
Dat geldt gelukkig niet voor deze prijswinnaar (klein grapje voor mensen die de film hebben gezien). Een oude man (Bruce Dern) uit Montana wandelt langs de snelweg. Wanneer een agent heb vraagt wat hij doet en waar hij heen gaat antwoord hij: ‘Ik ben op weg naar Nebraska’. De man wordt van het politiebureau opgehaald door zijn zoon (Will Forte). Wanneer ze thuis komen kom vrouwlief (June Squibb) naar buiten om hem de huid vol te schelden. Oude gek noemt ze hem, hij is haar alleen maar tot last.
De oude man is op weg naar Nebraska om zijn miljoen dollar op te halen. Hij heeft die gewonnen volgens een brief die hij op naam heeft ontvangen. Het is uiteraard een marketing onzin brief om mensen iets te laten kopen, maar de man is in de war en zal en moet zijn geld ophalen. Hij zal het geld gebruiken om een nieuwe truck te kopen (hoewel hij niet meer mag rijden) en een compressor. Ondanks het feit dat zijn zoon weet dat er geen geld voor zijn vader klaar ligt in Nebraska besluit hij de roadtrip te maken. Al is het maar om hem niet meer te hoeven oppikken langs de weg ergens of bij de politie vandaan. Samen gaan vader en zoon op een quest. Onderweg komen ze langs de geboorteplaats van de oude man, hij vertelt er over zijn fortuin. Al snel weet het hele dorp ervan. Uiteraard wil iedereen een graantje meepikken. Als men er achter komt dat het hele verhaal niet klopt, wordt de oude man door iedereen uitgelachen. Maar zijn wraak zal zoet zijn.
Een heerlijke film, met een lach en een traan. Vooral de wraak van de oude man is hilarisch.
Dat was het IFFR voor dit jaar voor ZUBB. Zeer geslaagd en voor herhaling vatbaar. Als je snel bent kan je nog een laatste film pakken vandaag.
