Recensie: Lindi Ortega @ Paradiso
16 februari 2012, 09:00 | Jeroen
De kleine zaal van Paradiso is op een man of twintig na leeg als ik binnenkom om 21:00. De band tokkelt alvast wat, wachtend op de Canadese (alternative) country zangeres Lindi Ortega. Binnen een minuut of tien is het dan toch gezellig vol en Lindi komt op. Met gitaar, een zwart jurkje aan, met roos erop geprikt.
Lindi start met te vertellen dat de band het meest uitkeek naar het bezoek aan Amsterdam in verband met de mooie architectuur. Ze zegt dit met een flinke knipoog en iedereen in de zaal weet wat ze echt bedoelt. Zoals we later in de show ook te horen krijgen. Het nummer ‘Angels’ wordt ingezet. Een rustig country nummer. ‘All my friends’ volgt, de toetsenist van de band zingt zoals bij veel andere nummers mee in dit nummer.
Broken Hearts and A little bit of Rock and Roll
Het nummer ‘Dying of another broken heart’ leidt (of moet ik zeggen lijdt) ze in met: “I had so many broken hearts, I thought I might as well be champion at it”. Het publiek voelt duidelijk met Lindi mee. Vervolgens worden we getrakteerd op zoals Lindi het aankondigt: “A little bit of Rock and Roll”. ‘Little Lie’ is een lekker snel en swingend nummer en het publiek komt los!
“A tune about looking for love and when you find it you can make babies”. Een leuke inleiding voor het nummer ‘When the Stars Align’. Lindi heeft humor én een lekker nummer! Wat volgt is het nummer dat uitlegt waarom de band zo uit heeft gekeken naar Amsterdam: ‘High’. “Gonna get a little high today. I just wanna fly through the clouds in my mind”. Een Johnny Cash cover ‘Deliah’ zorgt ervoor dat het publiek in nog hogere sferen komt en als ze met ‘Use me’ uitlegt dat je beter haar kan gebruiken dan drug of alcohol heeft ze het publiek aan haar voeten.
Dan een dubbele dosis celebrities. ‘I’m no Elvis Presley’ begint ze met een klaagzang tegen recensenten: “A song for every artist who ever created and been critiqued”. “Art is objective and critique is subjective”. Een mooie manier om ernaar te kijken. Kunst is niet afhankelijk van een mening en een recensie wel. Ik besluit gelijk een mooie recensie te schrijven voor deze intelligente poëet! ‘Jimmy Dean’ is weer echt country! Lekker swingend met een huilende gitaar.
‘Little Red Boots’ het titel nummer van haar vorig jaar uitgekomen album (en duidt op de rode laarzen die ze altijd draagt) volgt en het publiek doet de “Aha” als gevraagd luidkeels mee. Dan wordt het volgens Lindi “Very creepy and scary”. ‘Murder of crows’ gaat over iemand in de achter tuin begraven. Niet een heel spannend of eng nummer moet ik zeggen, de intro door gitarist James doet meer verwachten dan er uitkomt. Dan heeft Lindi zin om te dansen en achter mij dansen drie dames wel heel enthousiast mee op het nummer ‘Bluebird’. Ze besluit met ‘Fall down or fly’ voor al de mensen die haar ooit ondersteund hebben.
Uiteraard komt ze nog terug voor een encore, omdat: “I love Amsterdam so much”. Vanuit het publiek komt een grappig: “I miss you too” en ze draagt het nummer op aan hem. Met ‘Truckstops’ is ze nog wat voorzichtig, maar met haar tweede Johnny Cash cover: ‘Folsom Prison Blues’ gaat het dak er toch redelijk af. Het laatste nummer illustreert haar algehele blues. ‘Lead me on’ gaat over de zoveelste gast die haar in de maling heeft genomen. Lindi zoekt haar ware liefde maar vind alleen foute gasten. Als dit zorgt voor de heerlijke nummers die ze schrijft en zingt mag dit haar blijven gebeuren van mij.
Na afloop neemt ze alle tijd voor haar fans om Cd’s te signeren met de gratis beloofde hug erbij. Een heerlijk avondje ‘Country blues’ met Lindi Ortega!
Setlist:
1) ‘Angels’
2) ‘All my friends’
3) ‘Dying of another broken heart’
4) ‘Little lie’
5) ‘When all the stars align’
6) ‘High’
7) ‘Deliah’ (Johnny Cash)
8) ‘Use me’
9) ‘I’m no Elvis Presley’
10) ‘Jimmy Dean’
11) ‘Little red boots’
12) ‘Murder of crows’
13) ‘Bluebird’
14) ‘Fall down or fly’
Encore:
15) ‘Truckstops’
16) ‘Folsom prison blues’
17) ‘Lead me on’
Recensie Lindi Ortega @ Paradiso 21 oktober 2011
