5 maart 2012, 09:00 | Jeroen
Mag ik weer een keer deze te gekke singles column van Renée overnemen zit ik potdorie een hele week darlings te killen. Want wat kwam er deze week een hoop moois uit zeg. Poehee, zou Tommie zeggen. Gelukkig werkten mijn collega ZUBBers vrolijk aan deze afslachting der lievelingen mee en werden Gorillaz en Orbital al eerder uitvoerig behandeld. Dat scheelde gelukkig al weer wat, maar nog steeds bleef ik met bergen moois achter. Met pijn in mijn hart heb ik dan toch het aantal terug weten te brengen tot ongeveer vijf. Deze week singles van Rocket Juice And The Moon, Bon Iver, Michael Kiwanuka & Dan Auerbach, Jamie N Commons, Adrian Younge en Triggerfinger.
Single van de week: Rocket Juice And The Moon – Hey Shooter (Ft. Eryka Badu)
Ik begin onderhand te vermoeden dat Damon Albarn zich in de jaren negentig heeft laten klonen. Babyface Albarn brak door met Blur, de nemesis van Oasis, waar we na kneiters van successen ineens niets meer van hoorde. Totdat de sluwe vos zomaar Gorillaz bedacht, een geheimzinnig multimediaal project waarin stripfiguren de hoofdrol spelen. Verdacht. Ook richtte hij The Good, The Bad & The Queen op, maakte hij vier soloalbums, drie theater/operastukken en nog een zooitje soundtracks, om maar nog te zwijgen over alle gastrolletjes die hij vervulde op menig album van collega artiesten.
Werk genoeg dus, zou je denken. Mis! Nu is daar dus ook nog Rocket Juice And The Moon, een samenwerking met Flea, bassist van de RHCP, en Tony Allen, drummer van Fela Kuti. Weer een superband, maar wel een hele fonkie superband, met de kenmerkende bas- (en blaas)partijen van Flea, onnavolgbaar drumwerk van Tony Allen en (op deze track dan) gastvocalen van de enige echte Erykah Badu. Waar haalt ‘ie de tijd vandaan? Oh ja, en dan is ook Blur weer de studio ingedoken, staat er een tournee op stapel en worden onder andere de Olympische Spelen even geopend. Jaja, en dat allemaal in je eentje? Gekloond, ik zeg het je!
Bon Iver – Towers
Eerst had ik niet zoveel met Bon Iver. Ik vond het maar niets, dat hoge kopstemmetje van hem, totdat ik de cover van zijn Skinny Love door Birdy hoorde en het origineel ineens op waarde kon inschatten. Geef toe, ze doet het niet slecht, dat Engelse grietje, maar het origineel van Justin Vernon is vele malen beter. Sindsdien ben ik mijn verloren tijd aan het inhalen en volg ik de beste man op de voet. Elke scheet die hij heeft gelaten staat op mijn iPhone. Serieus! Nu is daar dan deze prachtige videoclip bij Towers. Ik snap er geen hol van, van die hele video, maar ik vind het toch prachtig! Ik heb dan ook wel een zwak voor alles wat maar enigszins riekt naar fantasyfilm. Daar kan je zo lekker bij wegdromen, iets wat je ook zo goed kan bij de muziek van Bon Iver.
Michael Kiwanuka & Dan Auerbach – Lasan
Ik heb af en toe een beetje medelijden met Michael Kiwunaka, de man met het gouden strotje, en heus niet alleen omdat iedereen moeite heeft zijn achternaam in een keer correct te schrijven. De tot voorkort onbekende Kawinaku was de (toch wel onverwachte) winnaar van de jaarlijks Sound Of verkiezing van de BBC en werd daarmee wereldwijd plotsklaps het grootste muzikale talent van 2012. Over een last gesproken. Die van Atlas is er niets bij. Gelukkig hoeft hij deze last niet alleen te dragen en kan hij op deze track leunen op de ervaren, in houthakkersflanel gestoken schouders van the one and only Dan Auerbach van The Black Keys, een band die heel toevallig, ook ineens hotter dan hot is.
We hebben dus hipper dan hip en hotter dan hot. Als dat geen vuurwerk oplevert weet ik het ook niet meer. Lasan is opgenomen als B-side voor de tweede single van Kuwinaka, I’m Getting Ready geheten.
Jamie N Commons – Devil In Me
Als je in stembandenland een Bold en een Beautiful zou hebben, dan zouden de zoetgevooisde bandjes van bovengenoemde Michael Kiwanaku de schonen representen en de rokerige, door whiskey aangetaste keelastiekjes van deze Jamie N Commons de Bold vertegenwoordigen. Beide heerlijk om naar te luisteren, beide soulvol en toch beide aan het andere einde van het spectrum.
Waar Kuwanaki als een pasgeboren lammetje lichtvoetig door de weide huppelt, sleept Jamie N Commons zich op rubberlaarzen voort door een zuigend moeras. Persoonlijk doet dat laatste meer met mijn muzikale hartje, maar goed over smaak [cliché censuur]… Trouwens ook genomineerd door de BBC maar (toch wel onverwacht) niet gewonnen.
Adrian Younge – Lovely Lady
Deze video is al weer anderhalve maand uit, maar nu ik de kans krijg Adrian Younge te pluggen ga ik daar ook flink gebruik van maken! Adrian Younge dus. Een producer die zijn eerste sporen in 2009 verdiende met de soundtrack (en editing) van Black Dynamite, een ode aan het blaxploitation genre. Zware filmische soul, met veel elektronica. Een gekke combi zul je denken, maar niet als je weet dat Younge Curtis Mayfield, Isaac Hayes, Wu Tang Clan en Ennio Morricone als grote inspiratiebronnen ziet.
Zijn nieuwste album Something About April is vooralsnog mijn favoriete album van het jaar. Echt zo’n plaat die je op vinyl wil hebben. Deze prachtige video van Lovely Lady is ook in die kenmerkende Lo-Fi kwaliteit geschoten als de blaxploitation films uit de jaren ’70 en de muziek past er prachtig bij. Kijk vooral ook de aftiteling uit aangezien Younge dan een beetje gaat freaken. Genieten!
Bonus: Triggerfinger – I Follow Rivers (Live @ Giel)
Ja sorry hoor, maar ik maak ontzettend misbruik van de situatie en gooi er gewoon nog even een bonusje tegenaan. Renée heeft toch vast nog geen Brits stopcontact voor haar computer gevonden.
Er was zoals gezegd teveel moois deze week en deze geniale cover van Triggerfinger moet gewoon echt iedereen zien. Je moet trouwens echt onder een steen geleefd hebben, heb je deze kunnen missen. Het is inmiddels al een top 10 hit geloof ik. Just to be sure, hier nog een keertje de felbegeerde, flink besnorde Ruben Block die samen met zijn band een geniale interpretatie ten gehore brengt van I Follow Rivers van de Zweedse zangeres Lykke Li. Amai!
