19 maart 2012, 11:14 | Jeroen
Ik schrijf hier meestal een verhaaltje, anders gebeuren er rare dingen met de lay-out.
Doe
dus
maar
even
net
of
ik
iets
leuks
heb
gezegd.
Singles: Bobby Womack, Josh Beech & The Johns, Face-T, Sharon Jones & The Dap-Kings en Blood Red Shoes.
Single van de week: Bobby Womack – Please Forgive My Heart (XL Recordings)
Bobby Womack… Laat ik geen poging ondernemen een compleet carrière overzicht op te schrijven, zolang maar voor iedereen kraakhelder is dat we hier met een vocale veteraan te maken hebben van epische proporties. Womack heeft een hoop gepresteerd voor en na ‘Across a 110th Street’ uit 1973, maar dat album werd zo’n enorme hit dat het haast synoniem is geworden voor de man zelf. Bobby Womack is in de jaren daarna niet altijd even bekend/populair geweest omdat zijn geluid vaak uit de pas liep met de tijdgeest, maar daar is inmiddels verandering in gekomen. In 2010 was daar opeens zijn collaboratie met de Gorillaz op Stylo en nu komt hij voor het eerst in 18 jaar met een nieuw album: ‘The Bravest Man In The Universe’. De eerste single ‘Please Forgive My Heart’ excelleert op een manier zoals alleen Bobby Womack kan excelleren. Hij probeert goddank niet muzikaal hetzelfde te doen als in zijn succesperiode in de jaren ’70, maar vindt zichzelf opnieuw uit in een eigentijdse soulvolle productie dat prachtig contrasteert met zijn typerende aangebrande stem. Het moet gezegd worden – al is het alleen maar omdat het rijmt – BOBBY WOMACK IS BACK.
Josh Beech & The Johns – Lights
Een ding wordt duidelijk als je stukjes over muziek gaat schrijven: mannen hebben OOK liefdesverdriet. En ze schromen er niet eens voor om er publiekelijk over te gaan zingen, zoals Josh Beech hier. We kennelijk hem natuurlijk allemaal van zijn modellenwerk voor Levi’s en Burberry (toch?) maar nu blijkt dat hij niet alleen een pretty face is. In plaats van auditie te doen bij The Voice is hij gelukkig gewoon zelf muziek gaan schrijven en met succes. ‘Lights’ is een simpel en aantrekkelijk folk-rock liedje dat kabbelt tussen een wat tere melodie die de nadruk legt op de stem van Beech en dan opeens een steviger geluid van de band. Heel plezierig.
Face-T – Jumbo
Het bruisende Montreal produceert weer een tropische muzikale opdoffer, dit keer van Face-T. Hij woont dan wel in Canada, maar komt oorspronkelijk uit Jamaica en dat is te horen. Zijn muziek is een mix van roots reggae, dancehall en urban en is vaak geïnspireerd door spiritualiteit of sociale misstanden – maar nu even niet. Op ‘Jumbo’ moet gewoon gedanst worden, bij voorkeur met een pak aan, een hoedje op je hoofd en een laconieke blik in de ogen. Meer van dit is te vinden op het nieuwe album van Face-T ‘Tuff Like Stone’.
Sharon Jones & The Dap-Kings – I’m Not Gonna Cry (Daptone)
Vorig weekend stond ik vooraan bij een concert van Sharon Jones in de Concorde II in Brighton en dat was bepaald geen teleurstelling. Ze is zo klein dat ik me bijna op ooghoogte met haar bevond al stond zij op het podium en ik in de zaal, maar wat een wijf en wat een stem. Haar band is minstens even fenomenaal als zijzelf en samen zorgen ze voor een tsunami aan funk en soul waar geen mens bij stil kan blijven staan. Laten we het erop houden dat de vloer onder mijn voeten aan het einde van de avond blonk als een spiegel. Het bijzondere van die avond was dat Sharon Jones überhaupt optrad, aangezien haar moeder een paar dagen daarvoor overleden was. Ze was duidelijk erg geëmotioneerd, maar kreeg het ondanks dat voor elkaar haar performance te verheffen naar een tribute aan haar moeder, waardoor het een gedeelde emotie werd en daarmee een uniek concert. Kort geleden hebben Sharon Jones & The Dap Kings via Daptone (zelfde label als Charles Bradley) hun nieuwste album ‘Soul Time’ uitgebracht en het stomende ‘I’m Not Gonna Cry’ vind je op de tracklist.
Blood Red Shoes – Cold (V2)
Punk is not dead. ‘Cold’ van Blood Red Shoes klinkt dan misschien wel een stuk opgeruimder en gestileerder dan Sid Vicious ooit had toegestaan, maar blijkt toch een chagrijnige pitbull te zijn die je zo in je enkels bijt als je niet oppast. Het is een break-up song en dient derhalve enorm hard uit de speakers te blazen, terwijl jij onder de koude douche staat met de verwarming op -5 om de ervaring compleet te maken.
