Ruud's Singles - Week 50
10 december 2012, 17:30 | Jeroen
Nederland, de Verenigde Staten, Engeland, België en Nieuw-Zeeland. Het is deze week een grensoverschrijdend gezelschap dat de singles bezet. Wat betreft stijl zwabbert het ook alle kanten op, met een ware melting pot aan stijlen aan het einde van deze column.
De singles van deze week zijn afkomstig van Mister And Mississippi, Eels, Kate Nash, Protection Patrol Pinkerton en Willy Moon. Enjoy!
Mister And Mississippi – Northern Sky
indie / folk
De eerste keer dat ik kennis maakte met Mister And Mississippi was in het voorprogramma van Blaudzun. Het talent van deze jongelingen viel toen al op maar kwam op dat moment niet helemaal uit de verf, grotendeels door het luid borrelende publiek die avond. Naar aanleiding van deze show wist ik de band te strikken voor een optreden in Delft tijdens de Popronde, alwaar ze het publiek verraste met een volledig onversterkte set. Niet eerder maakte ik zo’n stil publiek mee als tijdens dat optreden. Inmiddels hebben deze studenten van de Herman Brood academie een platencontract in de kontzak en zal het titelloze debuut 25 januari in Tivoli Utrecht aan het publiek gepresenteerd worden. Dit prachtige ‘Northern Sky’ is als singel gebombardeerd en er is een begeleidende video gemaakt. Voor liefhebbers van sfeervolle, meerstemmige popmuziek met duidelijke folkinvloeden (denk Fleet Foxes) is Mister And Mississippi waarschijnlijk niet de versmaden. Ik ben in ieder geval fan!
Eels & Peach Blossom
pop / indie
Je zult het bijna niet geloven, maar dit uptempo nummer, met die lieflijke titel, is afkomstig van Mark ‘Beautiful Freak’ Everett, ook wel bekend als Eels. ‘Peach Blossom’ zal te vinden zijn op alweer het tiende album van de Amerikaan, dat de even zo opbeurende titel ‘Wonderful, Glorious’ heeft meegekregen en vanaf 5 februari verkrijgbaar zal zijn. Het is wel even wennen hoor, al die jolijt in zwart-wit. Ik hoopte op nog wat verborgen cynisme in de lyrics van het nummers maar zelfs die zijn van een schokkende eenvoud en vrolijkheid. Je zou haast denken dat de man verliefd is… en anders flink van de geestverruimende middelen snoept. Gezien het bommenwerpertje op de albumhoes van ‘Wonderful, Glorious’ zal de plaat gelukkig niet helemaal van een donkere ondertoon gespeend blijven. Want elf nummers vrolijke Eels, dat kan toch helemaal niet!
Kate Nash & Death Proof
rock / indie / post-punk
Je leest het goed hierboven: post-punk. Ik wist ook niet wat me gebeurde toen ik de laatste EP ‘Death Proof’ van Kate Natsh een slinger gaf. Ik kende het Britse meisje vooral van haar hitje ‘Foundations’, een niet onaardig maar schattig radiohitje van een aantal jaren terug. Met haar tweede album My Best Friend Is You verraste ze al vriend en vijand door een behoorlijk stijlverandering te ondergaan (van knuffelbare indiepop naar girlband-achtige soulpop). Met deze EP zal ze de meeste luisteraars opnieuw verbaasd achter laten. Het vijf tracks tellende schijfje is donkerder dan ooit en doet vooral denken aan het einde van de jaren zeventig, toen Nash nog niet eens geboren was. Het werk is gebaseerd op de gelijknamige film van Quentin Tarantino en de stijl van het werk zit ergens tussen Joy Division en Blondie in. Kleine meisjes worden groot. Als deze EP een voorbode is op haar derde album dat voor begin 2013 staat gepland, kan dat nog wel eens de verrassing van het jaar blijken.
Protection Patrol Pinkerton & Future = Our Home
rock / indie
Bij onze Zuiderburen is deze single van het Gentse Protection Patrol Pinkerton al een paar maanden bekend. In het voorjaar won het kwintet nog “De Beloften 2012”, een Gents muziekwedstrijd die eerder werd gewonnen door bijvoorbeeld The Intergalactic Lovers (2009) en The Bony King Of Nowhere (2006). De jury roemde deze single ‘Future = Our Home’ toen als potentiële wereldhit en ik ben het daar helemaal mee eens. De vrolijkheid spat van de plaat af en de stijl sluit perfect aan bij wat nu hip & happening is. Momenteel staat het nummer al weer een paar weken in de Afrekening van Studio Brussel en het zou mooi zijn als dat succes over waait naar onze contreien. Ik draag daar op deze manier in ieder geval graag een steentje aan bij. Vooralsnog is er helaas nog niets te vinden over een op handen zijn album van de Belgen.
Willy Moon & Yeah Yeah
rock / noise pop / rock n roll
Ja ja, het is me er eentje, die Nieuw-Zeelandse Willy Moon. Afgelopen zomer was hij nog een van grote verrassingen op Lowlands en zette hij met zijn ondefinieerbare muziekstijl de Xray op stelten. Ondanks het feit dat hij er uit ziet als Buddy Holly klinkt zijn muziek behoorlijk anders dan die van de rock ‘n’ roll legende, behoorlijk hedendaags en nieuw eigenlijk. Dit wil overigens niet zeggen dat er totaal geen vergelijkingen te maken zijn met Holly. Willy Moon combineert namelijk die rock ‘n’ roll van eind jaren vijftig met allerhande genres. Een snufje hiphop, een scheutje dance, een lijntje psychedelische rock, een vleugje jazz en een mespuntje beats maken, na een hoop geshake, van een optreden van deze Kiwi een feest der herkenning en verbazing. Een soort 2 Many DJ’s maar dan met band (inclusief DJ, dat dan weer wel). Zoals je merkt heb ik ook nog steeds moeite met een degelijke beschrijving op de proppen te komen dus luister zelf en verzin een leuk hokje. Vooralsnog heeft de beste man geen album aangekondigd.
De Afvallers
M83 – Wait
Flying Lotus – Tiny Tortures
Foxygen – Wait
Johnny Marr – The Right Thing Right
