Recensie: Balthazar in Rotown
14 december 2012, 16:43 | Jeroen
Dat de jongelingen van Balthazar een vijftal muzikale Messi’s is, mag inmiddels een welbekend gegeven zijn. Debuutplaat ‘Applause’ ontving precies dat, een ovationeel applaus, en ook opvolger ‘Rats’ wordt door de schrijvende pers lovend onthaald. Het lijkt dus ook niet gek dat een uit zijn voegen barstend Rotown vol verwachting naar het optreden van de Belgen uitkijkt. Toch verklapt de band dat dit de enige uitverkocht show van de tour is. Werkelijk waar ongelooflijk!
Bij binnenkomst is het voorprogramma Bed Rugs, eveneens afkomstig uit België, al ver gevorderd met haar optreden en kunnen we hier dus nauwelijks een waardeoordeel aan ophangen. Wat echter wel meteen opvalt zijn de dik aangezette bassen en het zwaar overstuurde en dikwijls slechte geluid.
Het begin van het optreden van de hoofdact lijkt ook wat rommelig te verlopen en het geluid klinkt nog steeds niet helemaal lekker. Opener ‘The Boatman’ wordt na een volstrekt onnodig en pretentieus sampletje ingezet en het publiek lijkt er even van te schrikken. De band oogt na anderhalve maand toeren wat vermoeid en de meerstemmige zangpartijen klinken nog niet helemaal lekker en zijn moeilijk te verstaan. Dit is erg jammer aangezien het verhalende aspect juist een van de grote kwaliteiten van deze band is.
Op deze manier worden de eerste vijf nummers van de set op uiterst kundige maar enigszins koelbloedige wijze afgehandeld. Door het gebrek aan interactie met het publiek en het feit dat de muzikanten zich elk op hun eigen eilandje lijken te bevinden blijft het optreden tijdens die eerste liedjes vrij afstandelijk. Het publiek kijkt nog wat onwennig richting het podium. Veel mensen lijken heupwiegend, met de handen op de rug, de show te observeren. Vol hoop op wat ongetwijfeld nog komen gaat.
Vol hoop inderdaad, want muzikaal gezien is dat wat de band laat zien erg knap. Af en toe lijkt de roadie the hardest working man in the building. Hij werkt zich dankzij de vele instrumentwissels uit de spreekwoordelijke naad. Bassist Simon Cassier speelt ook wat percussie, violiste Patricia Vanneste tevens toetsen net zoals zanger/gitarist Maarten Devoldere, terwijl die andere zanger/gitarist Jinte Deprez naast zijn gitaar ook een viool betokkelt. Slechts drummer Christophe Claeys houdt het bij drummen, maar hij wisselt ter compensatie af en toe een bekken van zijn drumstel om. Dit alles gebeurt echter zonder dat het de intelligente maar sfeervolle composities van het vijftal in de weg zit.
Als frontman Deprez eindelijk het woord tot zijn publiek richt lijkt Rotown op te veren en wanneer single ‘The Oldest of Sisters’ (van het nieuwe album ‘Rats’) wordt gespeeld slaat de sfeer in Rotown per direct en voor de rest van de avond om. Op de gezichten van de bandleden verschijnt steeds vaker een lach en dit plezier geeft af op het publiek, dat met elk nummer enthousiaster reageert. Wanneer de band wat later single ‘Fifteen Floors’ (van het eerste album ‘Applause’) inzet, is Rotown bijkans te klein en krijgt Balthazar het enthousiasme van het publiek dat haar muziek zo verdient, maar dat door hun podium présence tot nu toe nog niet los gepeuterd werd.
Wanneer de bandleden terugkomen voor de verplichte toegift, verwennen zij het publiek met een schitterende lange, haast orkestrale versie van ‘Any suggestion’. Even lijken zij na dit ene nummer het podium voorgoed te verlaten (wat erg goed zou passen bij het eigenwijze karakter van de band), maar keren ze toch terug voor een tweede toegift bestaande uit twee liedjes, waarvan het laatste ‘Blood Like Wine’ iedereen nog lang zal heugen. Rotown was nog nooit zo stil als tijdens de afsluiting van dit nummer.
Dit optreden mag, ondanks het stroeve begin, tot het beste gerekend worden dat in 2012 op het knusse podium van Rotown vertoond is. Balthazar blijkt een band van weinig woorden, die liever de instrumenten laat spreken. Deze muzikale monoloog wordt met een zeldzaam zachte tongval ten gehore gebracht en niet zelden gecombineerd met temperamentvolle uithalen. Hoogtepunten zijn het ingetogen ‘Sides’ met die huilende viool, het uitbundige ‘Fifteen Floors’, waardoor we een paar jaar geleden massaal verliefd werden op het vijftal, het kundig uitgesponnen ‘Any Suggestion’ en de toegift der toegiften ‘Blood Like Wine’.
“Raise your glass to the night…” en hef het glas op Balthazar. Salut!
