Recensie: Unknown Mortal Orchestra @Rotown
26 mei 2013, 14:06 | Jeroen
Uit alle hoeken klinken lovende woorden over dit psychedelic rock bandje. Een euforisch publiek weet dan ook dat het een bijzonder optreden mee heeft gemaakt. Unknown Mortal Orchestra stond donderdag 23 mei in een uitverkocht Rotown en bracht de zaal in extase. De unieke ruwe sound van de band, die uit de 60’s lijkt te zijn komen waaien, zet iedereen op scherp. Deze avond zou voor de aanwezigen nog wel eens als een historisch optreden de boeken in kunnen gaan.
Unknown Mortal Orchestra
Het Amerikaans en Nieuw-Zeelands rock bandje, Unknown Mortal Orchestra, werd gevormd door zanger, gitarist en songwriter Ruban Nielson. In 2010 zette Nielson het nummer Ffunny Ffriends op zijn Bandcamp profiel. Dit nummer werd al snel opgepikt en ontving lovende kritieken. Een jaar later kwam het zelf getitelde debuutalbum uit aangevuld met de klanken van bassist Jake Portrait en drummer Riley Geare. Ook dit album werd op handen gedragen door de pers en de naam van de band begon rond te dwalen in de muziekwereld. In nog geen twee jaar tijd heeft de band al twee awards voor het debuutalbum binnengesleept, een worldtour en een plek op de grote festivals deze zomer. Dat het succes zo snel is gegaan, heeft ongetwijfeld te maken met de warme en ruwe psychadelic rock tunes van de band. De composities van Nielson stemmen de tijdmachine af op de ’60’s. De stem van Nielson wordt lichtjes vervormd zodat deze bij de stijl van de band past. Het tweede album genaamd II kwam in februari van dit jaar uit en bezorgde de band opnieuw een geheel uitverkochte UK/Europa tour.
Live
De rij voor Rotown vlak voor de deuren open gaan, zegt al genoeg. Jong en oud kijkt al weken uit naar dit optreden. Al een paar weken is er geen kaartje meer te krijgen voor deze avond. De band trapt af met Monki. In een doorschijnend bloesje, een rozenkrans ketting en een veel te warm vest bespeelt Nielson zijn gitaar met pure passie. De drummer en de bassist lijken met een afwezige blik iets meer dan de wijn op het podium genuttigd te hebben. Gek genoeg geeft deze uitstraling de band nog meer schwung. Alsof ze het zelf nog niet helemaal beseffen, zijn de bandleden gefixeerd op hun muziekinstrumenten. Ze doen dan ook waar ze zo goed in zijn: muziek maken. Interactie met het publiek is er niet, maar niemand die daar wakker van ligt. Live zijn ze beduidend iets harder dan op het album, maar het publiek lijkt hier wel van gecharmeerd te zijn.
De muziekinstrumenten lijken deze avond belangrijker dan de stem van Nielson. Het geluid staat dan ook jammer genoeg iets te hard, waardoor zijn stem af en toe naar de achtergrond verdwijnt. Met Thought Ballune heeft het publiek de gefixeerde blik van de band overgenomen. In trans luistert het publiek naar de gitaarrifjes van Nielson. De regen buiten, niemand heeft er meer weet van in het dampende Rotown. Met Swim and Sleep (like a shark) zetten de mannen een vrolijkere toon in. De beweging komt er ook bij het publiek een beetje in. Live is dit nummer wederom weer iets aangesterkt qua drum en bas.
De balans tussen oude en nieuwe nummers is prima in orde. Veel meegezongen wordt er niet. Deze avond is vooral voor het luisteren bedoeld. Met de reguliere set van drie kwartier is het nog niet over. De band heeft nog een snoeiharde verrassing in gedachte. Boy Witch sluit af met een gitaarrif die de voorste rij met oorpijn achterlaat. De mensen met oordoppen in mogen van geluk spreken. Dit nummer neigt meer naar harde garagerock dan wat we gewend zijn van UMO. Een perfecte afsluiter is het misschien niet, maar de mannen tonen wel hun diversiteit aan. Commercieel zou dit nummer een ontzettende afgang zijn, maar gelukkig is het commerciële succes nog even uit het zicht.
Het publiek is nog in extase als de set ten einde is. Als Unknown Mortal Orchestra echt zo groot wordt als er hier en daar beweert wordt, was deze avond zonder twijfel voor vele aanwezigen waardevol. De bandleden deden waar ze zin in hadden met maar één belangrijk doel: muziek maken en muziek beleven. Halverwege op de grond gaan zitten met een glas rode wijn? het kan. De charme van deze performance is eigenlijk te uniek om commercieel te worden. Daarom kan ieder individu die deze avond in Rotown heeft meegemaakt deze herinnering maar alvast opslaan om nooit meer te vergeten.
