Recensie: Karnivool in Melkweg

22 oktober 2013, 14:42 | Jeroen

Ondanks dat het concert in de Melkweg van de Australische band Karnivool niet is uitverkocht, arriveer ik net na het voorprogramma in een afgeladen zaal. Het zal waarschijnlijk maar een paar kaarten hebben gescheeld. Het concert in Brussel is overigens al wel enige tijd uitverkocht.

Karnivool maakt stevige progressive rock dat soms aan Tool doet denken. In het thuisland is Vool, zoals de band ook wel genoemd wordt, sinds hun tweede plaat Sound Awake behoorlijk succesvol.
Wij hebben de eer om als eerste land aangedaan te worden voor de Europese tour.

Iets na 21:00 uur wordt het licht gedimd en komen de vijf bandleden het podium opgelopen. Maar nog voordat er ��n noot wordt gespeeld lopen ze even later weer van het podium af en gaat het licht weer aan. Een technisch mankement. Gelukkig is dit euvel binnen 10 minuten weer opgelost en kan het optreden beginnen. De set wordt geopend met Nachash. Het geluid staat goed hard en is prima afgemixt. Ondanks de zware zoemende bas in Nachash zijn de overige instrumenten en de zang goed te horen. Na het eveneens van hun laatste album Asymmetry afkomstige A.M. War volgt Themata. Een favoriet van het publiek dat nu ook in beweging komt. Dat kan overigens niet echt van de band gezegd worden. Enkel zanger Ian Kenny beweegt op zijn kenmerkende manier over het podium.

De band speelt strak en met name drummer Steve Judd verdient een compliment, wat een geweldige drummer. Ook wel een imposante verschijning zo�n spierbundel achter een drumstel.
De nieuwe nummers worden afgewisseld met nummers van Sound Awake en worden goed ontvangen door het publiek. De eerste echte moshpit ontstaat zelfs tijdens een nieuw nummer, The Refusal. Met meteen Set Fire to the Hive hier achteraan gespeeld blijft het energielevel lekker hoog en is dit even een moment om los te gaan. Na het mooi opgebouwde Aeons wordt de reguliere set afgesloten.

De toegift bestaat uit Alpha Omega en New Day. New Day is toch wel de ideale afsluiter. Het nummer wordt volop meegezongen. Zo komt er een mooi einde aan een prima concert dat iets langer dan anderhalf duurde. Er valt weinig aan te merken op het optreden zelf. Er werd strak gespeeld en de zanger was goed bij stem. De tijd tussen de nummers duurde met name in het begin wel iets te lang en er was nagenoeg geen communicatie met het publiek. Hierdoor leek het in het begin een beetje stroef te lopen. Maar ach, het was hun eerste optreden van deze Europese tour dus er moet nog wat �concertritme� worden opgedaan.