De Singles - Week 46
11 november 2013, 20:57 | Jeroen
Het kan je niet ontgaan zijn. Gisteren waren de MTV European Music Awards (EMA’s) in de Ziggo Dome te Amsterdam. De grote artiesten ter aarde landden allen in Amsterdam. Eerlijk is eerlijk; om er goede muziek uit te pikken, moest je werkelijk je best doen. Het ziet er allemaal spectaculair uit hoor, toegegeven. Maar met een uitzondering daar gelaten, word ik er niet warm of koud van. Van de singles van deze week echter wel. Wat staan er weer heerlijke tracks tussen zeg. Geniet van Gung Ho, Taymir, Arctic Monkeys, Arcade Fire en Eminem.
Gung Ho – Strangers
Ik heb een voorliefde voor Australische muziek en die voorliefde is er het afgelopen jaar niet minder op geworden. Kon ik de lezer eerder al in contact brengen met oa. Violent Soho, Pluto Jonze en Tame Impala, voeg ik daar vandaag lachend het volgende pareltje aan toe. Genaamd Gung Ho. Het trio komt uit Brisbane en maakt volgens hun eigen Facebookpagina muziek in het genre awkward. Geintje natuurlijk, maar ze in een hokje stoppen is lastig. Psychedelisch is het sowieso en dat is niet zo verwonderlijk, want daar hebben ze in Australië een handje van. Een debuutalbum is er nog niet. Wel is de EP Anywhere Else, waar het geweldige Strangers opstaat, te koop via iTunes?.
Taymir – Aaaaah
Een beetje verbaasd was ik wel toen ik merkte dat Ahhhhh ergens de afgelopen weken nog niet op ZUBB besproken was. De nieuwe Haagsche band Taymir knalt namelijk erg lekker op hun debuutplaat Phosphene, welke eind vorige maand werd gepresenteerd in de Supermarkt in Den Haag. De debuutsingle is zo’n liedje die je na één keer horen lastig nog kunt negeren. Met slechts 2,5 minuut op de klok is het tempo rap te noemen, maar nergens wordt er afgeraffeld. Taymir is een welkome toevoeging aan de groeiende Haagsche muziekgarde.
Arctic Monkeys – One For The Road
Begin september verscheen AM, alweer het vijfde album van de Sheffieldse band Arctic Monkeys. Sinds de debuutplaat Whatever People Say I Am, That’s What I’m Not is het snel gegaan met de band. Het knappe is dat ze wel constante kwaliteit afleveren met hun albums, terwijl deze niet telkens hetzelfde zijn. Velen zullen het geluid van de eerste plaat missen, maar er is ook wat voor te zeggen als een band steeds probeert wat anders te doen. En daar dan ook telkens in slaagt. AM is namelijk ook weer een heerlijk album geworden. One For The Road is na R U Mine?, Do I Wanna Know? en Why’d You Only Call Me When You’re High? de vierde single van het album en de eerste zonder vraagteken. Voor de vinylliefhebbers is ‘ie alvast hier te bestellen.
Arcade Fire – Afterlife
De meest besproken band van het moment is ongetwijfeld het Canadese Arcade Fire. Het onlangs verschenen album Reflektor werd door onze recensent lovend ontvangen en ook de rest van de wereld is er zeer over te spreken. De gelijknamige single Reflektor stond al in de Singles van week 38 en nauwelijk twee maanden later is daar de tweede single Afterlife alweer. Persoonlijk één van de wat mindere nummers van het album, zeker na de geweldige eerste single. Zoals Dirk Jan al schreef: “Ook het uitbundige Afterlife duurt bijna zes minuten, maar door het luchtige karakter van het liedje voelt dit niet zo”. Voor mij voelt het wel als zes minuten, dus deze had iets korter gemogen.
Eminem – The Monster (feat. Rihanna)
De laatste single in de column van deze week is eigenlijk veel te commercieel en past daardoor vanzelfsprekend misschien niet op ZUBB. De EMA’s van gisteren hebben daar echter gevoelsmatig een beetje verandering in gebracht. Geen van de optredende artiesten (muv. the Killers wellicht) wist mij gisteren te boeien. Ik vond het allemaal erg flauwtjes en de uitgekozen liederen wekte vaak mijn verbazing. Behalve die van die blanke rapper uit Detroit, Eminem. Die laat zien waarom hij terecht een Icon Award in ontvangst mocht nemen. The Monster bracht hij dan wel niet ten gehore, maar het is wel weer het zoveelste topnummer van de artiest die alweer 14 jaar lang bekend staat als de Slim Shady.
