Albumrecensie: Cheatahs - Cheatahs
18 mei 2014, 12:13 | Jeroen
Cheatahs is een band die in de boeken staat genoteerd als een uit Londen afkomstig band. Feitelijk gezien is dit correct, omdat gitarist James Wignall in 2006 in een pub in Engeland zanger Nathan Hewitt uit Edmonton, Canada ontmoette, maar Wignall is wel de enige Engelsman van de Shoegaze / Noise rockband. Een paar jaar later voegden vrienden Dean Reid (bassist) uit San Diego, Californië en Mark Raue (drummer) uit Dresden, Duitsland zich erbij en was de formatie van Cheatahs een feit. Ondertussen is het 2014 en na de release van de Coared EP in 2012 en diens opvolger Sans EP, is het tijd voor een volwaardige debuutplaat.
We hebben de afgelopen jaren al mondjesmatig kennis kunnen maken met het geluid van Cheatahs. Zo verscheen in 2012 een videoclip van Coared van de gelijknamige EP en The Swan van de Sans EP. In 2013 werden deze twee EP’s gebundeld tot één: Extended Plays. Alleen The Swan is op het debuutalbum Cheatahs terecht gekomen. Logisch, want het is een erg prettige track.
Het geluid op het debuutalbum wordt gekenmerkt door melodieuze Shoegaze / Noise rock. Oftewel: veel gitaren en dan in niet overdreven lang gerekte nummers. Het album klokt bij elkaar iets meer dan 45 minuten en er staan 11 nummers op (als het introliedje I van 41 seconden niet meerekent wordt).
Het album trapt na die 41 seconden af met Geographic, gelijk één van de hoogtepunten van het album. Ook Get Tight, Leave To Remain en het eerder genoemende The Swan blijven na een enkele luisterbeurt met gemak in het hoofd zitten.
Er staan ook wat rustigere liedjes op, die helemaal niet doen denken aan Shoegaze-muziek. Zo lijkt het nummer Mission Creep zelfs een beetje op Crowded House, al klinkt dat misschien een beetje raar.
Ook Fall is wat rustiger, maar wordt toch gekenmerkt door flink wat gitaren. Het zet een duister sfeertje neer, die het nummer perfect doet klinken op een donkere avond, rijdend in de auto. Bij voorkeur in de herfst natuurlijk. Of een regenachtige avond. En die komen in Nederland ook nog wel eens voor.
Het langst gerekte epos van de plaat is het meer dan zes minuten durende Kenworth, welke eerder al op 7 inch vinyl single is verschenen. Het vormt één van de hoogtepunten van de plaat, die over het algemeen gevuld is met zeer smakelijke tracks.
Het debuut van Cheathas mag dan ook zeer geslaagd genoemd worden. Je waant je met gemak terug in de jaren ’90 waar het geluid van Nirvana zijn hoogtijdagen vierde. Met dien verstande dat de muziek niet gedateerd is, omdat Cheatahs er wel een hedendaagse twist aan heeft weten te geven.
Het debuutalbum is in verschillende formaten o.a. hier te bestellen. Morgenavond staat Cheatahs in het voorprogramma van Cloud Nothings in de Oude Zaal van de Melkweg. Er zijn nog kaarten voor verkrijgbaar.
