12 september 2011, 08:00 | Jeroen
Afgelopen weekend ben ik naar een Schotse bruiloft geweest. Drie dingen zijn zeker over Schotten:
1) Ze gaan inderdaad commando onder de kilt.
2) Het is volkomen normaal om tijdens het huwelijksdiner het vlees te snijden met niets anders dan een schort voor en een koksmuts op.
3) Ze zuipen als zwijnen.
Het leuke van bruiloften is altijd dat de playlist bol staat van de guilty pleasures, zoals ‘I wanna know what love is’, ‘Three times a lady’ and het onvermijdelijke ‘Le freak’. Daarom één schuldig pleziertje in de column vandaag, drie keer raden welke: Emma-Louise, Yodelice, Razika, The Luyas of Cobra Krames, Spoek Mathamblo & Cerebral Vortex?
Single van de week: Emma Louise – Jungle (Universal Music Germany)
Emma-Louise is 19 jaar, komt uit Brisbaine, Australië en dit is haar debuutsingle. ‘Jungle’ springt al bij de eerste noot op mijn huid, zuigt zich vast met ontelbare napjes en blijft daar vervolgens rondspoken tot het einde van de track. Het is emotioneel maar beheerst, poppy maar gelaagd, serieus maar toegankelijk. Dit is een lied wat je vandaag, morgen, overmorgen en volgende week kan draaien, met tussendoor nog eens honderd keer. Daar wordt het alleen maar rijper van, niet rotter. Meer moois van Emma-Louise vind je op haar EP ‘Full Hearts & Empty Rooms’ en op haar Youtube channel Emmalouise4music.
Yodelice – My Blood Is Burning
Yodelice, oftewel de Franse Maxim Nucci, is een ongelooflijk knappe vent. En dan heb ik het even niet over hoe slim zijn muziekjes zijn, maar over zijn HOOFD. Yodelice is een HIPSTER. Hij heeft ook nog een prachtig kind met de al even mooie Jenifer Bartoli, die zulke lange wimpers heeft dat het waait in China als ze in Frankrijk met haar ogen knippert. Enfin, dit zijn natuurlijk allemaal trivia die uitsluitend vrouwen interesseren. Maar ik vind al die bevallige fraaiheid maar verdacht, want hoe kan je nou goede muziek maken als je de hele tijd verblind wordt door je eigen schoonheid, om over die van je huisgenoten nog maar te zwijgen. Zonder me echter uit te spreken over Yodelice’s hele repertoire, kan ik niet anders zeggen dan dat ‘My Blood Is Burning’ erg tof is. Het scheelt natuurlijk dat ik tijdens de clip niet compleet afgeleid wordt door zijn verrukkelijke voorkomen, want die hebben ze genadig verpixeld in een animatie.
Razika – Why Have We To Wait
De Noorse meisjes van Razika hebben een heel leuk en luchtige popliedje gemaakt dat gezellig aanschurkt tegen de in deze column al eerder genoemde muzikale ’50 en ’60 revival. Qua verschijningsvorm lijken ze echter meer op de vrouwelijke kopgroep van mijn HAVO 5 klas uit 1993, inclusief blond plukhaar, oversized ruitjesbloes (Oilily), rolverdeling en gezichtsuitdrukking. Ik denk alleen niet dat Marije, Vivienne, Floortje en Anne-Mieke een zangcarrière tegemoet zijn gegaan. Alhoewel… Ik zal ze eens Facebooken, je weet nooit.
The Luyas – Too Beautiful to work
Als de overgang tussen ontoegankelijke en toegankelijke muziek (voor mij dan) een fysieke grens zou hebben, dan zou hij ‘Too Beautiful To Work’ heten. Ik vind dit namelijk briljant. Het is grillig en hier en daar vervormd, maar er loopt een paadje door dat ik steeds kan volgen ook al weet ik niet helemaal waar ik ben. Maar als ik de rest van hun album luister dan raak ik het spoor volledig bijster. The Luyas lopen ergens voorop in een onbekende stad die ik verwarrend vind en ik kan ze niet bijhouden, hoe hard ik ook loop. Dat ligt natuurlijk aan mij en volstrekt niet aan hen.
Cobra Krames, Spoek Mathamblo & Cerebral Vortex – Drunk Like That
Normaal gesproken zou ik nooit, maar dan ook nooit, mijn achternaam veranderen als ik in het huwelijk treed. Om kort te gaan vind ik dat een middeleeuwse gewoonte, want ik heet zoals ik heet en het feit dat een man zijn mannelijkheid zo nodig in het zicht moet dragen verandert daar niets aan. Bovendien zou ik er qua naamvoering niet bepaald op vooruit gaan als ik trouw met mijn verkering. Die vindt gelukkig trouwen op zich al een middeleeuwse gewoonte, waarmee het hele dilemma gelijk oplost is. Maar! Als ik Renée Krames dan wel Renée Mathlambo dan wel het werkelijke summum ter toppunten, RENÉE VORTEX zou mogen heten, dan zou ik het wel weten. Ladies and gentlemen, we are proud to announce: Mr. and Mrs CEREBRAL VORTEX! En dan natuurlijk zuipen als zwijnen.
