10 oktober 2011, 08:46 | Jeroen
Het is herfst en dat is voor mij een barre tijd, omdat het betekent dat de zomer voorbij is en voorlopig niet terugkomt. Wat natuurlijk niet echt helpt is dat er helemaal geen zomer is geweest, maar daar ben ik inmiddels wel over uitgezeurd. Als de wind gaat waaien, de blaadjes vallen, de avonden donkerder worden en mijn seasonal affective disorder zich gestaag tot volle sterkte begint te ontwikkelen, is het zaak om geluk te trekken uit kleine dingen. Zoals daar zijn: Monthy Python’s Ministry Of Silly Walks, verdwaasde herten, tapdansende mannen en een EP van Computer Magic op wit vinyl. Onder het genot van dampend hete choco, met slofjes aan.
Deze week: Tahiti 80, Metronomy, Slow Club, Mayer Hawthorne en Computer Magic.
Single van de week: Tahiti 80 – Easy (Human Sounds)
Het Franse Tahiti 80 bestaat al bijna 20 jaar maar klinkt werkelijk allesbehalve belegen. Begin dit jaar hebben ze hun vijfde album uitgebracht (The Past, The Present & The Possible), met een hele hoop fijne popdeuntjes en daar is ‘Easy’ er één van. We hebben hier te doen met een licht bruisende single met zo’n aanstekelijk ritme dat mijn voeten steeds enthousiast mee dreigen te gaan roffelen op de autopedalen, wat de verkeersstroom niet ten goede komt. De nogal statische aaneenschakeling van beeldjes in de bijbehorende clip krijg ik daar niet goed mee gerijmd in mijn vrouwenhoofd, dat van oudsher nu eenmaal graag wil dat de Dingen bij elkaar Passen. Deze single van de week heeft daarom een kleine gebruiksaanwijzing en die gaat zo:
1. Zet bovenstaand filmpje aan op hoog volume.
2. Zet onderstaand filmpje aan met het geluid uit.
3. Bekijk onderstaand filmpje met bovenstaand muziekje.
4. Bedenk tijdens het kijken welke Nederlandse politicus je graag een aanstelling voor het leven zou willen geven bij het Ministerie Van Silly Walks.
Metronomy ft. Roxanne Clifford – Everything goes my way (Because Music)
Het album ‘The English Riviera’ van Metronomy heb ik inmiddels zo vaak gedraaid dat ik de hele reutemeteut kan meezingen, met inbegrip van alle coupletten, refreins, tweede stem én back-up vocals. Dat is eigenlijk niet meer voorgekomen sinds ‘Surfer Rosa’ van The Pixies, dus je begrijpt dat Metronomy maar één beweging op internet hoeft te maken en ik heb ze in de smiezen. De video van ‘Everything goes my way’ staat amper een week te kijk en heeft nu al meer dan 60.000 bezichtigingen. En wat is er te zien? Een kluit verdwaasd starende herten in een waterkoud Engels landschap en daartussen struinen onze Metronomen, die minstens net zo verdwaasd terugstaren.
Slow Club – Two Cousins (Moshi Moshi)
Het Engelse Slow Club maakt het soort folk rock dat uitstekend geschikt is voor commercials en aftitelingen van series en films. Dat is inmiddels zo veelvuldig voorgekomen dat Wikipedia er op hun pagina een heel hoofdstuk aan heeft gewijd. De video van ‘Two Cousins’ is geregisseerd door Lucy Needs, die er werkelijk iets briljants van heeft gemaakt. Het klopt namelijk niet, en toch klopt het.
Mayer Hawthorne – The Walk (Universal)
Tja, wat zullen we eens zeggen over de nieuwste video van Mayer Hawthorne. Misschien maar niets, behalve dan dat zowel Mr. als Mrs. Hawthorne verbazingwekkend slechte schutters blijken te zijn, aangezien ze – ondanks de overdadige beschietingen op korte afstand – het er beiden levend van afbrengen tot het einde van de clip. Het liedje klinkt uiteraard weer heel dansbaar en gezellig.
Computer Magic – Electronic Fences (White Iris)
Ik ben dol op Computer Magic. Alles wat zij doet intrigeert me. Uren kan ik naar haar bij elkaar gecomputerde trackjes luisteren. Die Synths. Die Stem. Die Tekst. En hoor ik daar op 1:20 nu ook nog een Indische tanpura? Mijn obsessie heeft intussen dusdanige vormen aangenomen dat ik de hele EP van ‘Electronic Fences’ heb besteld uit Amerika, OP 12-INCH WIT VINYL (zucht). Voor een bespottelijk bedrag aan verzendkosten uiteraard, maar dat is bijzaak.
