Recensie: Miles Kane in de Melkweg
3 november 2011, 10:09 | Jeroen
Gisteravond stond Miles Kane in de Max (grote zaal) van de Melkweg. Het concert van de voormalig zanger van The Rascals was niet volledig uitverkocht, maar dat was amper te merken in de goed gevulde zaal.
Miles Kane, ook bekend als één helft van The Last Shadow Puppets is op het podium een verschil van dag en nacht met Alex Turner van The Arctic Monkeys (en de andere helft The Last Shadow Puppets). Van enige bescheidenheid is in ieder geval geen sprake. Waar Alex zich haast lijkt te verstoppen achter zijn microfoon is Miles uiterst extravert en schuwt het niet alle trucen te gebruiken om het publiek mee te krijgen.
Voordat de band het podium betreedt klinkt een andere Britse band uit de speakers: Kasabian en dat zal geen toeval zijn. De Britse bravado van Tom Meighan is ook iets dat Miles heeft. Rauwe stem, handen in de lucht en vooral erg te spreken over het eigen werk.
De band opent sterk met ‘Better Left Invisible’, ‘Counting Down The Days’ en ‘Rearrange’. Miles begint het publiek al te bespelen zodra het podium betreden heeft, handjes in de lucht en het publiek zijn voorbeeld laten volgen. Op het bijna komische af kondigt hij zijn nummers aan: “The next song is a great song with a great riff” en daar nog wat variaties op, maar ieder nummer is “great” of “bloody great”.
De muziek swingt (enkele nummers zouden zeker niet misstaan in de volgende Bond film), maar weet met vlagen ook zeker te rocken. Enige punt in de set waar de aandacht van het publiek hoorbaar verzwakt is tijdens titel track ‘Colour of the Trap’. Vooraf vroeg ik mij af hoe de avond gevuld zou worden met slechts één album. Nou dat doe je door ook in je eerste set twee covers, twee b-kantjes en een nieuw nummer te spelen. De laatste klinkt trouwens niet heel anders dan wat er al uitgekomen is.
Het moge duidelijk zijn, Miles heeft het in deze bezetting meer naar zijn zin dan bij The Rascals, maar het publiek volledig voor zich winnen lukt niet deze avond. De band speelt strak, Miles vermaakt wel degelijk en is een echte frontman, maar echt heel vernieuwend klinkt het niet. Het lijkt me mogelijk dat de band nog verder kan groeien als de muzikanten meer een rol spelen in het schrijven van de muziek en ook live meer op de voorgrond treden, ze lijken nu vooral een Miles-ondersteunende rol te hebben.
Als tenslotte de eerste set wordt afgesloten met ‘Come Closer’ en als enige nummer van de encore ‘Inhaler’ vol overgave gespeeld worden is ook eigenlijk alle bovenstaande kritiek weer vergeven.
Live gezien: Miles Kane in de Melkweg op 2 november 2011
Setlist:
Better Left Invisible
Counting Down The Days
Rearrange
Kaka Boom
Telepathy
Kingcrawler
Happenstance
Take The Night From Me
Quicksand Play Video
The Responsible (Jacques Dutronc cover)
My Fantasy
Colour Of The Trap
Woman’s Touch
Hey Bulldog (Beatles cover)
Come Closer
Encore:
Inhaler