26 december 2011, 13:13 | Jeroen
Zo! Die eerste Kerstdag hebben we achter de kiezen. Laat het grote uitbuiken maar beginnen! Of staat iedereen nog een dagje vol culinaire kliekjes te wachten? Het is hoe dan ook al weer tijd voor mijn tweede stand-in-performance hier op ZUBB (aangezien onze lieftallige Renée nog steeds aan haar kleurtje werkt en cocktails drinkt met koala’s en kangoeroes). Nou weet ik weet niet of het de donkere dagen voor Kerst zijn of dat het slechts een duistere twist of fate is, maar mijn selectie van deze week neigt wat naar de sombere kant. Waarvoor mijn excuses. Aan de andere kant is het misschien juist wel gepast in deze tijden van reflectie en bezinning. En met een jaar voor de boeg dat volgens economen en Maya’s rampzalig moet gaan worden, is er weinig reden tot lachen toch? ;-)
De singles van deze week zijn van James Blake, D*L*I*D Featuring Fink, Jónsi, Zoo Kid en Charlie Winston. Voor de laatste keer dit jaar hebben we ook nog een kleine Kerstsurprise onder de boom liggen. Enjoy!
Single van de week: James Blake & A Case Of You
“I could drink a case of you darling, and I would still be on my feet”
Deze even prachtige als dubieuze regel schreef Joni Mitchell in 1971. Ik zou van jou wel een kratje leeg kunnen drinken, schatje, zonder om te vallen. Zeg nou zelf: dat is toch poëzie van de bovenste plank! Toegegeven, op z’n Nederlands klinkt het als een goedkope versiertruc van de eerste de beste Brabander tijdens de vierde dag carnaval, maar in het Engels klinkt het prachtig! Dat dacht James Blake nou ook en dus nam hij speciaal voor de radioshow van BBC DJ Zane Lowe het nummer onder handen. Opvallend genoeg horen we in zijn versie weinig elektronica zoals we gewend zijn van de audiokunstenaar Blake. Hij laat deze keer zowel letterlijk als figuurlijk zijn stem spreken. In combinatie met deze uiterst verwarrende videoclip (met een hoofdrol voor actrice Rebecca Hall), heeft James Blake na Limit To Your Love weer een kneiter van een tranentrekker te pakken.
Dick Laurent Is Dead feat. FINK- Colour In Your Hands
Ik ben geen moeilijke eter als het op muziek aan komt. Je kan het zo gek niet bedenken en je kan het me wel voorzetten. Maar als we het dan over de singer/songwriter Fink hebben, mogen we gerust spreken over mijn lievelingskostje. Vrijwel alles wat de sympatieke Brit voortbrengt gaat er in als zoete koek. Zo ook deze prachtige feature op de nieuwste single van Dick Laurent Is Dead (van wie ik eerlijk gezegd nog nooit eerder iets geproefd had). D*L*I*D blijkt het alias te zijn van de Franse producer Jean-Baptiste Casini, die zijn artiestennaam heeft ontleend aan de bekende zin uit Lost Highway van David Lynch. Maar dat terzijde. De sfeervolle muziek, de vocalen van Fink en de prachtige zwart-wit-beelden van de video vullen elkaar op een geweldige manier aan. Eet u smakelijk!
Jónsi – Gathering Stories
Over het algemeen heb ik niet zoveel op met de muziek van het IJslandse Sigur Rós en het solowerk van frontman Jónsi (en ik weet dat dit niet strookt met mijn bewering hierboven, maar ieder man heeft recht op zijn muzikale spruitjes). Het is me allemaal wat te zweverig. Dit wordt me dikwijls niet in dank afgenomen door mijn snobistische muziekvrinden. Als je beweert verstand te hebben van muziek (zover dat mogelijk is) schijn je enerzijds te moeten kokhalzen van The Killers en anderzijds op een Stendahl achtige wijze onwel te moeten worden van de ongrijpbare schoonheid van de muzikale strapatsen van deze feeërieke IJslander. Bij mij werkt het gek genoeg andersom. Toch vond ik tot mijn grote verbazing de soundtrack die hij maakte bij de film We Bought A Zoo een lust voor het oor, zeker met deze prachtige geanimeerde video die er onlangs voor gemaakt is.
Zoo Kid – Out Getting Ribs
“Hate runs through my blood”
Nooit eerder hoorde ik een eerste zin van een liedje zo echt uitgesproken worden. Na het zien van deze video van Zoo Kid zal het begrip authenticiteit niet meer los gezien kunnen worden van deze piepjonge gingerhead. De manier waarop deze Britse variant van Pietje Bell zijn zielenpijn bezingt, gaat door merg en been. Wat nou kalverliefde? Al het lijden van de wereld samengebald in een opstandig rossig koppie. Pfoe! Een van de meest indrukwekkende video’s van 2011 als je het mij vraagt (en dat terwijl ik het nummer zelf eigenlijk niet eens zo heel erg geweldig vind).
Charlie Winston – Hello Alone
Om alle zwaarmoedige muziek hierboven nog enigszins te compenseren, heb ik even een ‘oudje’ uit de kast gepakt. Het betreft Hello Alone van Charlie Winston, de eerste single van zijn tweede album Running Still dat al weer een paar weken geleden het levenslicht zag. Charlie en ik gaan namelijk way back. Een aantal jaar geleden bevond ik mij in een zeer onfortuinlijke positie, namelijk in een Franse huurauto, met een goedgevulde iPod maar zonder ingangetje voor het gadget op de autoradio. In blinde paniek rende ik de eerste de beste FNAC in en kocht daar het debuutalbum van deze goedlachse Brit die het al een tijdje ontzettend goed doet in de Franse hitlijsten en mij om die reden in veelvoud toelachte vanaf de schappen van de Franse mediastore. Sinds die tijd ben ik verkocht en verkondig ik het muzikale evangelie van Mr. Winston. Elk seizoen hoop ik vurig op enkele optredens van de beste man in een of andere Nederlandse popzaal. Helaas zijn mijn gebeden tot op heden nog niet verhoord.
Kerstbonus: Seymour Bits & Christmas At The Booty Bar
Inmiddels komen alle Kerstbellen en -ballen van de Mariah Careys, George Michaels, Chris Izaaks en John Lennons ons behoorlijk het overvoede strotje uit. Daarom nog een keertje, om het af te leren, zo’n guitige alternatieve Kerstbonus (waar we er hier trouwens wel een stuk of dertig van verzameld hebben). Kerstmis met een dikke knipoog van Seymour Bits (oftewel Bastian, oftewel De Neger Des Heils van De Jeugd Van Tegenwoordig, oftwel Bas Bron). Tot volgend jaar!
