Recensie: James Vincent McMorrow in Tivoli
16 januari 2012, 11:27 | Jeroen
Zaterdagavond zong en speelde James Vincent McMorrow met zijn vijfkoppige band de sterren van de hemel in een uitverkocht, deels zittend Tivoli. Het voorprogramma werd voorzien door Neeskens. Hij is in Nederland geboren, maar woont al jaren in Frankrijk. Solo betreedt hij het podium en zingt zijn liedjes in het Engels, Frans en Nederlands. Een talentvolle zanger, die de aandacht van de zaal aardig weet vast te houden.
Al snel nadat Neeskens het podium heeft verlaten komt James Vincent McMorrow met band het podium op. Hij wordt warm onthaald en opent sterk met ‘Sparrow and the Wolf’. Al als derde nummer, opent McMorrow op alternatieve wijze ‘Breaking Harts’ en uitermate enthousiaste reacties uit het publiek vullen de zaal. De toon voor het optreden is gezet. De singer / songwriter zingt sferische liedjes met duidelijke folk invloeden, de band is goed op elkaar ingespeeld en McMorrow ontpopt zich als zelfverzekerde frontman. Het publiek is enthousiast, het is gedurende de nummers muisstil in de Tivolli en McMorrow is goedgehumeurd en spraakzaam. Al spreekt hij vrij zacht, bescheiden en net verstaanbaar, het publiek hangt aan zijn lippen.
Na ‘Follow You Down to the Red Oak Tree’ verlaat de band het podium en laat McMorrow horen dat zijn zang met alleen begeleiding van een akoestische gitaar of piano ook enorm indrukwekkend is. Met hier en daar een uithaal waar Bon Iver jaloers op zal zijn speelt hij ‘We Are Ghosts’, ‘Higher Love’ (een Steve Winwood cover, McMorrow’s grootste hit tot nu toe in Groot-Brittannië) en ‘Red Dust’.
Hierna komt de band zich weer terug op het podium. De set wordt uitermate gepassioneerd afgesloten met intense uitvoeringen van ‘From the Woods!!’, ‘We Don’t Eat’ en ‘If I Had a Boat’. Het moge duidelijk zijn dat de ster van McMorrow rijzende is en hij ook vanavond het publiek compleet voor zich weet te winnen. Het is dan ook niet onterecht dat hij een paar dagen eerder in Groningen, net als Selah Sue, de European Border Breaker Award Award uitgereikt kreeg, een initiatief van de Europese Unie voor artiesten die het afgelopen jaar succesvol buiten de landsgrenzen debuteerden.
Als toegift komt McMorrow alleen terug op het podium en zorgt voor nog een flink portie kippenvel met zijn cover ‘Wicked Game’ van Chris Isaak. Afgesloten wordt met het nummer dat ook de titel van zijn debuutalbum draagt, ‘Early in the Morning’. Een staande ovatie volgt en McMorrow zwaait dankbaar en voldaan de zaal in voordat hij het podium verlaat.
Voorafgaand aan het optreden spraken wij James Vincent McMorrow over de afgelopen twee jaar, de totstandkoming en het succes van zijn debuutalbum en zijn toekomstplannen. Dit interview zal binnenkort op ZUBB te lezen zijn.
Fotografie: © Carlo Riswick
