Dans: Atra bilis teatro
20 november 2013, 10:16 | Jeroen
Todo el cielo sobre la tierra (El síndrome de Wendy) is een voorstelling van de Spaanse Angélica Liddell. Ze schreef, regisseert en speelt dit persoonlijke theater. De teksten zijn Spaans, mandarijn Chinees en Noors en hebben boventiteling.
Het stuk begint met een reeks droombeelden. Op het podium liggen omgevallen stoelen en een eilandje met daar boven een paar krokodillen. Een meisje dwaalt rond, zingt wat en kust speelgoed. Soms verandert ze ineens in een oude heks. Bevreemdend en heel poëtisch. Er volgen stukjes dialoog tussen Peter Pan en Wendy. Ze hebben een moeizame relatie. Het eiland is niet Neverland maar Utřya, waar Breivik 69 jongeren doodde. Anderen op het podium zijn een Noors meisje, 2 Chinese vrouwen opgedoft in traditionele gewaden en een enorm knuffelbeest. Stukken tekst, rituelen, verstilling. Thema is wantrouwen, jegens de samenleving, de opvoeding en het verlies van onschuld op weg naar volwassenheid.
Dan het tweede deel van het stuk. Een 8 koppig orkest komt het podium op en speelt verschillende Weense walsen. Twee dansende 70plussers uit Shanghai stelen de show. Zeker als de vrouw vertelt dat ze haar conservatieve man in China heeft achtergelaten met de smoes hier een vriendin te helpen. Dansen als vrijheid.
In het laatste deel volgt een eindeloze tirade van een manisch-depressieve vrouw met een moedercomplex. En die duurt te lang. Angélica schreeuwt en krijst en stampt. Moeder verwachtte een engel maar kreeg een kleine duivelin. De hele wereld heeft het gedaan en het enige wat de schrijfster kan doen is zichzelf opsluiten of wegvluchten naar bijvoorbeeld Shanghai. Nog steeds wachtend op het applaus van haar moeder.
Het is anders, eigen en het raakt je. Angélica Liddell heeft mooie poëtische beelden en er zitten stukken tekst in die raken en die je doen nadenken. Volgende keer mag het wat mij betreft alleen iets korter.
