Theater: Giovanni’s Room

22 januari 2025, 17:45 | Jeroen

Regisseur Eline Arbo bewerkt James Baldwins tijdloze klassieker tot een muzikale voorstelling over liefde, identiteit en de angst om jezelf te zijn. Giovanni’s Room onderzoekt thema’s als seksualiteit, geïnternaliseerde homofobie en maatschappelijke druk, en stelt de vraag: kun je je ergens thuis voelen, als je niet jezelf mag zijn?

Een aangrijpend verhaal over passie, verlies en de strijd tussen intens verlangen en maatschappelijke verwachtingen, gebaseerd op Baldwins meesterwerk.

Giovanni’s Room

‘Ik sta voor het raam van een groot huis in het zuiden van Frankrijk als de nacht valt, de nacht die me naar de meest verschrikkelijke ochtend van mijn leven voert.’
Zo opent het verhaal van David, een Amerikaan in Frankrijk die herinneringen ophaalt aan zijn tijd in Parijs. Het is de stad van expats, liaisons en geweld. David wacht er op de terugkeer van zijn verloofde Hella. Maar wanneer hij Giovanni ontmoet, een charismatische Italiaanse barman, raken de twee mannen verwikkeld in een intense affaire. Na drie maanden keert Davids verloofde terug en wordt hij gedwongen een keuze te maken.

Baldwin vertelt het verhaal van een gedoemde verhouding die het conflict tussen verlangen, conventionele moraal en seksuele identiteit onderzoekt. Met een scherpe, indringende verbeelding duikt Baldwin in het mysterie van de liefde en tekent hij de sociale vervreemding op die het gevolg is van een maatschappij die niet om kan gaan met een andere kijk op seksualiteit. Giovanni’s Room is daardoor een diep ontroerend verhaal over dood en passie dat de complexiteit van het menselijk hart onthult.

Eline Arbo regisseert het ITA Ensemble in Giovanni’s Room naar het boek van James Baldwin in Internationaal Theater Amsterdam (ITA).

ELINE ARBO OVER GIOVANNI’S ROOM

Met Giovanni’s Room bewerk ik één van mijn lievelingsboeken voor het toneel. Het loopt over van de poëtische, rake beelden over wat het is om zoekend te zijn naar wie je echt wilt zijn. Het is een boek tegen het hokjesdenken. Baldwin laat de geïnternaliseerde homofobie van het hoofdpersonage zien dat de maatschappelijke druk ervaart om enkel één iets te zijn. Tegelijk gaat het over de polarisering van het kunstenaarschap. Baldwin kreeg van zijn uitgever en agent te horen dat ze het boek niet wilden uitbrengen omdat een roman met een wit hoofdpersonage hem zou vervreemden van de zwarte gemeenschap. Baldwin heeft het boek uitgegeven bij een kleinere uitgever omdat hij ervan overtuigd was dat de strijd voor gelijkheid één gevecht was. Ik vind het heel inspirerend hoe Baldwin op radicale wijze durfde te vechten voor empathie en gelijkheid. Dat is een heel belangrijke en radicale tegenkracht.