Column: Onderbroek binnenstebuiten en schimmel in de pan
16 augustus 2012, 19:33 | Jeroen
“Heerlijk in het zonnetje @ibiza”, “Lowlands, here I come!”, ik zie de laatste tijd alleen maar genietende mensen op Facebook en ik vind het maar niks. De statusupdates gaan gepaard met bijpassende “wij hebben het echt ontzettend naar onze zin”-foto’s. Normaal ben ik daar ook wel van hoor, laten zien dat je iets leuks aan het doen bent. Maar dit jaar ga ik niet op vakantie en niet naar een groot festival. Deze zomer is er achter komen dat ik de hele dag mijn onderbroek binnenstebuiten aan heb gehad het hoogtepunt van mijn dag en dat is niet echt Facebookwaardig. Laat staan dat ik er een foto van post.
Omdat ik op het moment nogal saai ben, steek ik zo af bij al die wilde en meeslepende verhalen. Uit pure zelfbescherming vind ik dat het daarom tijd wordt voor een nieuwe stroming binnen de social media, graag introduceer ik de waarheidsgetrouwe statusupdate. Daarmee bedoel ik niet dat ik wil weten dat je je tanden aan het poetsen bent of dat je liegt wanneer je het naar je zin hebt, maar een vorm van het delen van gebeurtenissen waarbij aandacht is voor zowel hoogte- als dieptepunten, de minder geslaagde facetten van het leven. Gewoon als nuancering. Als je bijvoorbeeld post over je gelukzalige Lowlandsmomentjes, stop er dan ook even een dieptepuntje bij. Ik wil het ook best weten als degene naast je bij het optreden van The Maccabees een bedwelmend festivalwindje heeft gelaten, als de mensen naast je op de camping onafgebroken Bert en Ernie draaien en je hun tentstokken op plekken wilt steken waar de zon niet schijnt. Dat maakt het voor de thuisblijver zoveel interessanter en ik gun het je dan zoveel meer wanneer je een watergevecht houdt en in het zonnetje ligt bij te komen.
Dit geldt trouwens niet alleen voor de vakantie- en festivalganger, maar kan toegepast worden op bijna elke status die je post. Ben jij een “kijk eens wat een heerlijke maaltijd ik heb gemaakt”-mens? Plaats dan ook even een foto van de monsterafwas die je nog moet doen. Heb je een kind? Dan wil ik ook over de driftbuien en de poepluiers horen! Ik zal dan op mijn beurt naast luie “ik ben werkloos en ga naar het strand”-statussen ook de wanhoop van het solliciteren laten zien. Naast bakvlijt, ook de pan met een drassig moeraslandschap van rijst en zwarte schimmel.
En die onderbroek…vooruit, die zet ik er ook gewoon op. Hebben we een deal?
