Recensie: De Rouille et d'Os
28 juli 2012, 12:41 | Jeroen
De Rouille et d’Os is een flamboyant, groots opgezet drama uit Frankrijk. Het is de nieuwe film van Un Prophète-regisseur Jacques Audiard. Het verhaal draait om de liefdesrelatie van Ali en Stéphanie die opbloeit te midden van de hectische ontwikkelingen in hun levens. De Rouille et d’Os ging in première op het filmfestival van Cannes.
Met hectiek is meteen het sleutelwoord van de film benoemd. Jacques Audiard deinst niet terug van een dramaverhogende ontwikkeling meer of minder. In deze film komen onder meer armoede, invalide worden, vechtsport, verraad van familie, overspel en liefde aan bod.
Twee opgesloten mensen
Ali (Matthias Schoenaerts; Rundskop) trekt met zijn zoontje naar het zuiden van Frankrijk om daar een nieuw bestaan op te bouwen. Hij trekt in bij zijn zus en diens vriend, in een armoedig deel van Antibes. In de loop van de film neemt Ali verschillende baantjes aan, waarbij zijn indrukwekkende gestalte van pas komt, zoals nachtwaker en portier bij een nachtclub. Bij de nachtclub ontmoet hij Stéphanie (Marion Cotillard; La Vie en Rose, Inception) wanneer hij een gevecht opbreekt en haar vervolgens naar huis brengt.
Waar Ali de arme onderlaag van de Franse bevolking vertegenwoordigt, behoort Stéphanie bij het grijze middenkader. Ze werkt als orkatrainer bij de Zuid-Franse variant van het Dolfinarium en kent geen materiële zorgen. Tijdens een show verliest ze echter haar onderbenen door een aanval van een orka. Dan blijkt de grauwheid van haar omgeving: haar vriend vertrekt en ze kan de medelijdende blikken van haar collega’s niet verdragen. Zo raakt ze opgesloten in haar nieuwe, aan haar handicap aangepaste woning.
Vechten om te leven
Wanneer ze Ali op een wanhopig moment bij haar uitnodigt, treft hij haar ingesloten achter grauwe gordijnen aan. Hij heeft er geen boodschap aan en trekt de gordijnen open. Op zijn ruwe manier laat hij het licht weer binnen in haar leven. Ali is ondertussen begonnen met het opbouwen van een carrière in de ondergrondse vechtsport. Het lijkt hem niet om het geld te doen; zodra hij geld heeft koopt hij speelgoed voor zijn zoontje, die hij verder achterlaat bij zijn zus. Het vechten brengt hem een extatische bevrijding die hij verder mist in zijn leven. Hij vecht niet om te overleven, maar simpelweg om te leven.
Zoals Ali het licht in het leven van Stéphanie laat terugkeren door de gordijnen open te werpen, zo brengt hij ook het zwemmen terug in het leven van de voormalige orkatrainer: door gewoon een duik te nemen bij een strand dichtbij haar woning. Stéphanie kan de verleiding van het water niet weerstaan en geniet zo de bevrijding die zwemmen iemand zonder benen kan bieden. Dit is voor haar de perfecte eerste stap in de opbouw van een vrij leven na het ongeluk.
Waar Stéphanie iemand is die opgesloten raakt door haar fysieke beperking, kent Ali voornamelijk emotionele beperkingen. Zijn simpele, ruwe manier van leven maakt hem oprecht, maar gesloten voor diepere gevoelens. De emotionele bevrijding die Ali nodig heeft blijkt stukken moeilijker te bewerkstelligen dan het voor Stéphanie was.
Meer dan alleen een goede weergave van een romance
De Rouille et d’Os is een prachtig uitgewerkt liefdesdrama door de originele manier van vertellen en de geloofwaardige wijze waarop Stéphanie en Ali nader tot elkaar komen. Je ziet dat dit nooit gebeurd zou zijn zonder het ongeluk en dat is niet erg, want daardoor hebben ze elkaar iets fundamenteels te bieden. Maar de film is meer dan alleen een heel goede weergave van een romance: het is ook een sociaal drama (de gebroeders Dardennes produceerden de film mede) en de personages maken een echte, geloofwaardige karakterontwikkeling door. Ook de verschillende sterke scènes tillen de film naar een hoger plan. Met name Marion Cotillard krijgt daar de kans om te excelleren.
Alle elementen worden door Jacques Audiard tot een mooi geheel gesmeed en dat verdient complimenten; in de handen van een mindere regisseur zou de film zeker los zand zijn geworden. Audiard slaagt er echter prima in om de overkoepelende thematiek de boventoon te laten voeren en houdt de film zo bij elkaar. De film is daardoor én propvol interessante ontwikkelingen én een mooi geheel.
De Rouille et d’Os is landelijk nog in de meeste filmhuizen te zien.
