Bouke's Must-Z Movies (week 39)
26 september 2012, 11:55 | Jeroen
Elke week word je weer overspoeld door een nieuwe lading films. Als de vissersvloot van Harlingen lozen Hollywood en de kleinere filmbolwerken hun verse vis op de markt, die onze bioscopen en filmhuizen zijn. Maar hoe onderscheid je nu de verse van de rotte vis? In deze bijdrage lees je welke van de nieuwe films je moet gaan zien op basis van reputatie. Ik kijk naar de reputatie van de betrokken filmmakers en acteurs, maar ook naar de geruchten en recensies die al aan zijn komen waaien.
Het viel me op dat ik de laatste tijd naar veel films ben geweest die geregisseerd zijn door vrouwen. Kijk bijvoorbeeld mijn laatste recensies maar na: Meek’s Cutoff (Kelly Reichardt), A Simple Life (Ann Hui) en Ruby Sparks (Valerie Faris, samen met haar man). Deze week raad ik weer twee films aan die door vrouwen geregisseerd zijn. Het is nog maar heel kort geleden dat een vouw de Oscar voor beste regie won; dit was Kathryn Bigelow voor The Hurt Locker in 2009. In de top 10 van de Sight and Sound-poll komt geen enkele vrouw voor, in de top 50 maar één. De filmindustrie is dus op zijn zachtst gezegd niet optimaal geëmancipeerd. Misschien dat daar verandering in komt, nu het lijkt dat vrouwen zich meer gaan profileren.
Love is all you Need
De Zweedse regisseuse Susanne Bier maakte de laatste jaren behoorlijk naam met films als After the Wedding en In a Better World. Met die laatste won ze zelfs de Oscar voor beste buitenlandse film. Zoals veel andere Scandinavische regisseurs maakte ze naam met films die volgens het Dogme 95-regels werden gemaakt. Ondanks dat ze deze regels inmiddels weer losgelaten heeft, is de toon van haar films tot nu toe niet luchtig te noemen. Thema’s als verlies en de omgang daarmee staan bijvoorbeeld vaak centraal in haar films. Haar laatste film Love is all you Need is de uitzondering op deze regel: het is een romantische komedie. De hoofdrollen worden gespeeld door Trine Dyrholm, bekend van Festen, In a Better World en A Royal Affair) en Pierce Brosnan (ex-James Bond).
L’Amour des Moules
Hmmm, mosseltijd! Van kleins af aan heb ik mosselen een echte traktatie gevonden. Nog steeds ga ik ieder jaar minstens één keer bij mijn oma mosselen eten. Tegenwoordig moet ik de pan voor haar schudden. Een hele verantwoordelijkheid, want volgens haar is dat het belangrijkste onderdeel van mosselen klaarmaken. Op het filmfestival van Vlissingen, Film by the Sea, ging een documentaire over mosselen in première. Heel toepasselijk, want de Zeeuwse mosselen, dat zijn de beste. Men laat overigens niet na dit in de documentaire vermelden. Nou zijn mosselen niet de meest beweeglijke diertjes op aarde, maar toch schijnt L’Amour des Moules een fascinerende weergave te zijn van de levenscyclus van de mossel. Willemiek Kluijfhout regisseerde deze ode aan de beschelpte lekkernij.
Neighbouring Sounds
Één van de meest verrassende films van het filmfestival in Rotterdam dit jaar was de Braziliaanse film Neighbouring Sounds. Het kreeg een zeer lovende recensie in Variety en won de FIPRESCI-prijs. Toch verdween de film na het festival in de obscuriteit. Gelukkig is er nu, ruim een half jaar na het festival, alsnog een brede release in Nederland gepland. Neighbouring Sounds is een film die zich afspeelt in een middenstandswijk in de Braziliaanse stad Recife. De mensen die deze wijk bevolken, bewoners, maar ook de bedienden en beveiligers, worden gevolgd. Regisseur is Kleber Mendonça Filho, een bekende filmcriticus in zijn thuisland. Neighbouring Sounds belooft een verrassende kijkervaring te zijn.
Van de films van vorige week ben ik Le Voyage Extraordinaire (lees de recensie “hier” http://www.zubb.nl/film-en-tv/2133/recensie-le-voyage-extraordinaire) gaan zien. Deze week ga ik een poging wagen om Neighbouring Sounds te zien. Mocht jij een van de aanraders zien, laat dan hieronder weten wat je ervan vond.
