Bouke's Must-Z Movies (week 11)
13 maart 2013, 12:52 | Jeroen
Elke week worden de bioscopen weer overspoeld door een nieuwe lading films. In deze bijdrage lees je welke van de nieuwe films je moet gaan zien. Ik kijk naar de reputatie van de betrokken filmmakers en acteurs, maar ook naar de geruchten en recensies die al aan zijn komen waaien.
Eerder deze maand vertelde ik al over het programma in het Filmhuis Den Haag waarin verschillende digitaal gerestaureerde films werden vertoond. Vandaag draait de laatste film uit deze reeks nog: Dr. Strangelove, de beste komedie ooit. Het programma past helemaal in de tendens van digitale filmtechniek die het overneemt van analoge methoden. Ik was dan ook erg verbaasd om te lezen dat zes van de tien films die voor de Oscar voor Beste Film waren genomineerd nog analoog opgenomen zijn, waaronder bonafide blockbusters als Lincoln en Les Misérables. Blijkbaar zijn filmmakers ervan overtuigd dat een bepaald gevoel niet digitaal vastgelegd kan worden. De traditionele, analoge 35mm-film wordt beschreven als meer organisch, minder voorspelbaar en daardoor levendiger en interessanter. Nu hebben ze in alle bioscopen tegenwoordig een digitale en analoge projector gebroederlijk naast elkaar staan, dus voorlopig kunnen we nog genieten van films op beide formaten.
Paradies: Glaube
De controversiële Oostenrijkse regisseur Ulrich Seidl is dit jaar op pad om – op niet zo vrolijke toon – de mythen van een gelukkig mens af te breken. Dit heeft hij al op vakkundige wijze gedaan met de liefde in het eerste deel van de Paradies-trilogie, Liebe. Nu moet geloof er aan, nou ja, geloven. Het personage Anna Maria was al kort te zien in Paradies: Liebe, als de zus van Teresa die op diens dochter past. Nu concentreert Seidl zijn aandacht op haar en haar obsessieve geloof. Haar man, een invalide moslim, keert na jaren afwezigheid terug en al snel blijkt het huis te klein voor deze twee onwrikbare geloven. De Paradies-trilogie was oorspronkelijk opgezet als één film, maar de afzonderlijke componenten werden daar te groot voor, waarop Seidl besloot er drie films van te maken. Het geeft hem de tijd om de afzonderlijke situaties tot op de bodem uit te diepen. Wat op de bodem ligt is niet mooi, maar daarom niet minder waar.
Hitchcock
Alfred Hitchcock is een van de grootste regisseurs aller tijden en dat is natuurlijk vooral vanwege zijn thrillers als Psycho, Rear Window en Vertigo. Het kietelt me dan ook enorm dat een biopic over de man wordt aangekondigd als niets minder dan een liefdesverhaal. Hitchcock werkte altijd veel samen met zijn vrouw, Alma Reville, die zelf een scriptschrijver was. Ze fungeerde als zijn klankbord en critica. Hitchcock werd na enkele grote successen getergd door roddels dat hij over zijn hoogtepunt heen zou zijn, en bedacht daarom zijn meest gewaagde project tot dan toe: Psycho. De spanningen in het meer dan dertigjarige huwelijk nemen in deze periode toe, omdat ook Reville haar twijfels krijgt over de nieuwste onderneming van haar man. Veteranen Anthony Hopkins en Helen Mirren mogen zich uitleven in de rollen van het echtpaar, terwijl bijvoorbeeld Scarlett Johansson in de huid van actrice Janet Leigh kruipt.
Side Effects
Is Side Effects de laatste film van Steven Soderbergh? Het zou heel goed kunnen, want de regisseur die ons een lange lijst van grote films (Sex, Lies, and Videotape, Out of Sight, Traffic, Ocean’s Eleven, Contagion en vele, vele anderen) bracht in de laatste twintig jaar heeft aangekondigd op vijftigjarige leeftijd te stoppen met regisseren. De belangrijkste reden lijkt te zijn dat hij voelt dat hij te weinig waardering krijgt voor zijn manier van films maken. Hij is een technisch vernuftige regisseur die niet bang is om het publiek te geven wat het wil en tegenwoordig lijkt die combinatie uit den boze. Of je maakt grote, lawaaiige films, of je gaat voor een kleinere, moeilijke film. Hoe dan ook lijkt de laatste film van Soderbergh een waardige afsluiting van zijn carrière te zijn. Het is een bijna klassieke psychologische thriller over een vrouw wiens leven een verrassende wending krijgt wanneer een voorgeschreven medicijn onverwachte bijwerkingen blijkt te hebben.
Oz the Great and Powerful
Normaal gesproken zou ik deze blind aanraden: een herkomstverhaal over de grote tovenaar van Oz. Geregisseerd door Sam Raimi (de Spiderman-trilogie), met in de hoofdrollen James Franco, Mila Kunis, Rachel Weisz en Michelle Williams. Dat moet wel goed zijn, toch? Maar de eerste reacties op Oz the Great and Powerful zijn ontzettend lauw. De film is wel heel goed bezocht, maar critici hebben Raimi’s laatste werk nog net niet door de gehaktmolen gehaald. Daarvoor waren ze namelijk te verveeld. Ik wil het nog wel een kans geven, maar houdt dit in je achterhoofd als je de film gaat bezoeken.
Van de films van vorige week ben ik Lore (lees de recensie hier) gaan zien. Deze week ga ik een poging wagen om Hitchcock te zien. Mocht jij een van de aanraders zien, laat dan hieronder weten wat je ervan vond.
