Verslag: International Film Festival Breda
28 maart 2011, 15:44 | Jeroen
In 2 dagen je compleet laten verrassen, emotioneren, vermaken en vervelen door 9 films. Dat is wat mij overkwam op het International Film Festival Breda. Bij nader inzien had ik graag meer tijd vrijgemaakt om de exposities en nog meer films te zien, want ondanks dat het klinkt als te veel, is dat het niet. Als je eenmaal de smaak te pakken hebt wil je alleen maar meer!
Op verschillende locaties kriskras door het centrum van Breda kon je als liefhebber van cinematografie de afgelopen dagen flink aan je trekken komen. In een duidelijk (maar door de tabloid vorm niet praktisch) overzicht waar kleuren aangeven wat voor soort film het is, kon je gemakkelijk je plan voor de dag maken. Dat toch ook vaak onderhevig is aan de ervaring van medebezoekers waarmee tips uitgewisseld worden.
Het festival is niet heel erg aanwezig in Breda en vrij decentraal. Het was dit jaar pas de derde editie en hopelijk groeit het de komende jaren echt uit tot een volwaardig filmfestijn waar je niet omheen kunt. Door de beperkte tijd hebben we ook lang niet alles kunnen zien en ervoor gekozen ons vooral te richten op het filmprogramma. Om te voorkomen dat dit een enorm lang stuk wordt zal ik proberen een aantal highlights kort te beschrijven.
October Country (link)
Michael Palimierei & Donal Mosher- VS 2009
Een aangrijpende documentaire over de familie Mosher die leeft onder de rook van een wapenfabriek in een klein plaatsje in de staat New York. De hoofdrollen zijn weggelegd voor 4 generaties vrouwen binnen 1 gezin. Eigenlijk ligt the american dream volledig aan duigen, er is bijna geen werk, relaties lopen op de klippen, er wordt gevochten om de voogdij van kinderen, maar de oudste en jongste houden hoop, terwijl de 2 generaties ertussen eigenlijk de hoop al hebben opgegeven. De laatste 2 zijn ook eigenlijk degene die het verprutsen voor de rest en wel inzien wat er fout gaat, maar dezelfde fouten keer op keer blijven maken. Een mooi portret van een uitzichtloze situatie waar toch nog een sprankje hoop glinstert.
Somewhere (link)
Sofia Coppula – VS 2010
Hollywoodster Johnny Marco heeft eigenlijk alles waar de familie Mosher van droomt: Een glansrijke carrière, een Italiaanse bolide, beroemde vrienden, veel geld en nog meer aandacht. Toch laat deze film zien wat een enorme eenzaamheid er schuil kan gaan achter the american dream. Johnny verdoofd zichzelf met drank en drugs en leeft een emotieloos bestaan, totdat hij voor een langere tijd voor zijn dochter moet zorgen en dit hem dwingt, mede door een interview, wat zelfreflectie toe te passen. Een mooie film, waar eigenlijk alles aan klopt, mooie lange shots, de stiltes, de muziek, het acteerwerk, maar het het haalt niet het niveau van Sofia´s eerdere films ‘The Virgin Suicides’ (1999) en ‘Lost in Translation’ (2003). Een uitgebreide recensie lees je hier
Lapland Odyssey (Napapiirin sankarit) (link)
Dome Karukoski – Finland 2010
Drama en romantiek gebracht met extreem veel humor in een kleine gemeenschap in Lapland. De film start en eindigt met een boom waaraan al veel gefaalde mannelijke dorpsbewoners zich hebben opgehangen over de jaren. Het grootste deel van het verhaal speelt zich af onderweg naar een elektronica winkel. De vrouw van de hoofdpersoon heeft hem een deadline gesteld: Voor morgenochtend is er een digitale TV ontvanger in huis aanwezig of de relatie is voorbij, later begrijp je waar de ontvanger symbool voor staat, maar daarvoor moet je zelf de film maar gaan kijken! Wat volgt is een ongelofelijk en hilarisch avontuur door de sneeuw, waar extreme omstandigheden, zowel door het winterweer, als de idiote situaties waarin de hoofdpersoon en zijn vrienden in verzeild raken. Een absolute aanrader!
Barney’s Version (link)
Richard J. Lewis – VS 2010
Barney Panofsky leeft een uitbundig leven als TV producent. Drinkt en rookt bijna non stop. Is gevat, cynisch en vol zelfspot en wordt geplaagd door een rechercheur die hem een moord in de schoenen wil schuiven. Gedurende de film doorloop je diverse stadia in het leven van de hoofdpersoon. Je leert hem kennen en waarderen, ondanks alle tekortkomingen. Zo is hij een goede vriend en kiest hij voor ware liefde, ook al doet hij dat op de dag dat hij trouwt met iemand anders. Een drama waar ook heel vaak hard in gelachen wordt. Met hoofdrollen van Paul Giamatti, Dustin Hoffman en Rosamund Pike.
Catfish (link)
Henry Joost & Ariel Schulman – VS 2010
Er is veel debat of dit een documentaire is of een slim opgezette thriller die net echt lijkt. Het geheel is geschoten met handheld camera’s en de hoofdrollen zijn voor Yaniv “Nev” Schulman en een 8 jarig meisje dat Abby heet en schilderijen van zijn foto’s opstuurt naar Nev. Ze hebben elkaar ontmoet via Facebook. Een onschuldig begin van de film, maar naarmate deze vordert verdwijnt deze onschuld. Wat volgt is een zoektocht naar waarheid. Een waarheid die zo verbazingwekkend en schrijnend is, dat het moeilijk te geloven is dat dit spontaan is ontstaan en niet geënsceneerd is. Waargebeurd of niet, het schijnt een heel ander licht op de wereldwijde hype van sociale media.
