NFF: DOC25
1 oktober 2013, 20:23 | Jeroen
De AVRO, BOS, EO, IKON, NTR, VPRO en Nederland 2 maken zich sterk voor de ontwikkeling van documentairetalent en roepen daarom een tweede lichting DOC25 in het leven, een reeks documentaires van 25 minuten door nieuwe makers.
Er wordt nadrukkelijk gezocht naar toegankelijke, in scènes vertelde verhalen met een hoge filmische kwaliteit. De focus ligt op maatschappelijk relevante en/of culturele onderwerpen. De documentaires zullen van 21 tot en met 23 oktober 2013 rond 23.00 uur op Nederland 2 worden uitgezonden. Wij van ZUBB zagen ze zondag al in een sneakpreview op het Nederlands Film Festival.
Zien en gezien worden/Florentijn Hofman – Larger Than Life van Ellen Vloet
Een gigantische, gele badeend in het water van Hongkong. Het is een van de voorbeelden van de iconische en geestige objecten waarmee beeldend kunstenaar Florentijn Hofman de wereld verovert. Hij heeft veel succes bij publiek en opdrachtgevers, maar in hoeverre past het etiket ‘kunst’ op zijn werk? Een kunstenaarsportret over groot denken en gezien willen worden.
Een mooi portret van een in mijn ogen te gekke kunstenaar. De manier waarop Hofman een openbare ruimte of in het geval van de badeend rivier of haven de burgers een nieuwe blik op hun omgeving geeft is uniek. De docu geeft goed weer hoe er genoten wordt van zijn creaties en het denk proces van de kunstenaar zelf.
It’s in the Sky van Sarah Mathilde Domogala
Vrouwen lijken tegenwoordig duizendpoten op het gebied van werk, gezin en schoonheid. Juist in deze tijd komt er een nieuw modebeeld op dat ogenschijnlijk simpeler, soberder en pragmatischer is dan ooit. Deze poëtische film onderzoekt hoe de heersende mode samenhangt met de manier waarop we leven en onze ideeën hierover. Mode is meer dan die mooie jurk alleen.
Het begint leuk en interessant. Door middel van een fotocollage en interviews van de vrouwen in de foto’s wordt een beeld geschetst van de moderne vrouw en waarom zij kiest voor een bepaalde manier van leven en zich kleden. Het verzand jammer genoeg al snel in voor mij te clichématige uitspraken en een overdreven obsessie voor succes en de kleding die je daarbij tegenwoordig draagt.
Daddy Doll van Kasper Verkaik
Portret van twee kinderen die opgroeien op een Amerikaanse legerbasis in het zuiden van Louisiana. Het zijn kinderen die hun vaders heel lang moeten missen wanneer die worden uitgezonden naar Afghanistan. Waarom papa weg is begrijpen ze nog niet goed. Ze leven in een ogenschijnlijk veilige wereld, maar toch is de oorlog altijd aanwezig. Een speciale pop in legeruniform neemt de plaats van de vader in en moet de kleuters troost bieden.
En daar is alles mee gezegd. Bovenstaande is wat we zien. Meeleven met een oppervlakkige Amerikaanse familie is voor mij niet weggelegd. Het onveilige is voor mij niet voelbaar en dat de VS ons moet beschermen al helemaal niet. Zeker niet omdat ik door het nieuws te volgen en docu’s over hetzelfde onderwerp te kijken het mij een heel ander beeld geeft dan wat de maker mij wil doen geloven. Dat de regering van de VS hier een goede propaganda machine voor heeft hoeft nog niet te betekenen dat wij als Nederlandse docu makers hier aan mee moeten doen.
Drie prima docu’s, maar dat het beginnende makers zijn bewijzen de laatste twee. Blijft uiteraard een heel goed initiatief dat hopelijk nog jaren voortgezet wordt.
