30 januari 2012, 08:37 | Jeroen
Beste mensen, ik zit middenin een verhuizing – naar Engeland om precies te zijn. Gelukkig hebben ze daar ook internet en best wel goede muziek, dus de column gaat onverminderd door. Wel bespeur ik deze periode bij mezelf een dringende behoefte aan muziek met een stressverlagende uitwerking op mijn licht ontvlambare gestel, en dat is terug te horen in de selectie van deze week.
Mijn excuses/graag gedaan.
Singles: Jack Robert Hardman, Opus Orange, Moullinex & Peaches, Frànçois & The Atlas Mountains en Essáy.
Single van de week: Jack Robert Hardman – Famous (Pleasant Pursuits/Essential Music)
Jack Robert Hardman is een Engelse singer/songwriter van 22 jaar en ‘Famous’ is zijn allereerste single. Hij zegt er zelf het volgende over: ‘The song is all about a youth’s insatiable desire to make something of their life, without having a real plan on how to do it’. Kijk, en dat vind ik nou zo adorable. Want, Jack Robert Hardman, het is dus niet alleen voorbehouden aan de jeugd om iets van je leven te willen maken zonder dat je enig idee hebt hoe je dat in vredesnaam aan moet pakken. Dat proces gaat gewoon steeds maar door tot je stokoud bent, wel vijfendertig of zo. Tegen die tijd heb je helaas nog steeds geen flauw benul, maar daar staat tegenover dat je je heel wijsneuzerig en moederlijk mag gedragen ten opzichte van onbedorven tweeëntwintigjaren – die dat op hun beurt weer heel hinderlijk vinden (terecht). Hoe dan ook, ‘Famous’ is een heel fijn en optimistisch liedje, wat het geschikt maakt voor alle leeftijden.
Opus Orange – Crystal Clear (self-release)
‘Crystal Clear’ van Opus Orange is geen nieuwe release, maar de band is wel nieuw voor mij. Ik word er blij van, want 1) ik zie een wat verweesde dude met verf op zijn gezicht lekker zichzelf zijn tegen een rustieke achtergrond en 2) ik hoor een ongecompliceerd, ongedwongen en blijmoedig liedje. Daarna heb ik nog even naar hun andere liedjes geluisterd en wat blijkt? Ze zijn allemaal net zo leuk als deze.
Moullinex & Peaches – Maniac (Gomma)
Het zou nogal makkelijk zijn om het Duitse label Gomma te verwijten dat ze makkelijk willen scoren met een stel stoeipoezen (het goorste woord in de Nederlandse taal) die een verscheidenheid aan suggestieve houdingen aannemen. Naakter dan dit kan je er namelijk niet uitzien terwijl je je kleren nog aan hebt. We stellen hiermee vast dat ze inderdaad makkelijk willen scoren, maar daarin verschilt hun intentie niets van de makers van Flashdance waarvoor het originele ‘Maniac’ van Michael Sembello in 1983 op legendarische wijze werd ingezet. Gomma en Moullinex doen hier gewoon waar ze goed in zijn, dat wil zeggen een aanstekelijk en clubby disconummer eruit pompen met dito clip.
Frànçois & The Atlas Mountains – Les Plus Beaux (Domino)
Kijk, de jongens van Frànçois & The Atlas Mountains maken er tenminste wat gezelligs van. Het liedje is een heel mooi voorbeeld van hoe muziek je kroelend met de haren mee kan strijken, continue in de gaten houdend of je er inmiddels toch niet genoeg van hebt gekregen. De clip zou eigenlijk niet moeten werken, maar doet dat toch. Wie er van de band op het idee kwam om te starten met een tenentheater in het bos en daarna op wrakhout over de grond naar een sloopgebouw te zeilen om tot slot op uit afval geknutselde kamelen te gaan rondrijden, heeft vast enige overtuigingskracht aan de dag moeten leggen om de anderen zover te krijgen. Op papier klinkt het dan wellicht niet best, maar het is precies dit soort hippie-achtige gebreide truien kneuterigheid dat mensen (vrouwen) vertedert en pacificeert. En laat dat nou net zijn waar ik om verlegen zat.
Essáy feat. Rhian Sheehan – Morning Mountain (Glyph)
Ik heb drie keer de hele video uitgekeken voordat ik mijn vinger erop kon leggen waarom hij zo uitstekend werkt. Ik was na deze exercitie namelijk buitengewoon ontspannen en dat kwam omdat de beelden mij onafgebroken vertelden dat het Leven doorgaat, wat er in onze mierenleventjes ook moge passeren aan microscopisch kleine mierengebeurtenissen. Vliegtuigen blijven vliegen, wolken blijven wolken, vuurwerk spat ieder Nieuwjaar weer gezellig uit elkaar, de zon komt op, de zon gaat onder en één keer in de zoveel tijd doen we een dansje op het strand. Heel geruststellend, vond ik persoonlijk.
