20 februari 2012, 08:34 | Jeroen
Vanmiddag was ik samen met mijn moeder in een jazzclub waar een experimentele jazzsaxofonist en zijn band ons vergastten op een concert. Of liever gezegd: waar de huisband van One Flew Over A Cuckoo’s Nest dolenthousiast het muzikale equivalent trachtte te bereiken van duizend krassende vingernagels over een schoolbord. Met een waanzinnige blik in de ogen en een grimas alsof ze net een zure mossel hadden ingeslikt. Dit alles resulteerde in een niet te stuiten pijnaanval op mijn voortanden, een stukje informatie dat ik terstond met mijn moeder wenste te delen, waarna haar lachsalvo boven de muziek uit te horen was.
Medication time!
Singles: Phenomenal Handclap Band, A Whisper In The Noise, Spoek Mathambo, Monk E. & Kenlo en Robert Owens. En Whitney Houston, maar dat spreekt natuurlijk voor zich.
Single Van De Week: Phenomenal Handclap Band – The Unknown Faces At Father James Park (Tummy Touch)
Father James Park was het lokale parkje waar de Phenomenal Handclap Band en consorten vroeger rondhingen, uit het zicht van hun ouders en overgeleverd aan de groepsdruk van hun leeftijdgenoten. Maar dan wel in een knusse jaren ’70 setting, wat de aanblik van een hard liquor drinkende prepuber op de één of andere toch een stuk minder verontrustend maakt. De sound van deze single is representatief voor de sound van onze acht vrienden uit New York: funky en toch ook psychedelisch klinkende electronische soul, het soort wat je eigenlijk op een plat cassettedeckje hoort af te spelen. En als je dan toch bezig bent, luister dan meteen naar hun nieuwe en zeer appetijtelijke album ‘Form and Control’, vorige maand net uitgebracht.
A Whisper In The Noise – Your Hand (Exile On Mainstream)
A Whisper In The Noise doen precies wat hun bandnaam doet vermoeden. Ze nemen ongehaast de tijd om hun nummer op te bouwen, laagje voor harmonisch laagje, tot ze genoeg zachte grond onder hun voeten voelen om de donkere doch hartverwarmende vocals in te voegen. En daarna doen ze nog wat van die fijne laagjes er bovenop. Het IS inderdaad een fluistertje in het lawaai, een kruikje in je koude bed, een schepje honing in je thee, wat extra wasverzachter in je handdoek, een beetje jus bij je malse draadjesvlees. Het is al die dingen en het is HEERLIJK.
Spoek Mathambo – Let Them Talk (Sub Pop)
Daar maak je de kachel niet mee aan, met Spoek Mathambo uit Johannesburg. Hij tilt Afrikaanse hiphop naar een heel nieuw niveau met ‘Let Them Talk’, want niet alleen horen we zijn trademark creatieve ‘township tech’, maar ook een flink aantal sappige gitaar riffs. Het geheel bouwt zich op tot een zalig chaotische mash-up van reggae, dubstep, funk, rock, punk en hiphop. Het is één en al rafelige randjes en toch klopt het precies.
MONK.E & Kenlo feat Sola – Voir Ton Soul (Self-Release)
Harmonische, jazzy hip hop die het gebruik van de dwarsfluit niet schuwt, daar zijn de Canadezen best goed in en MONK.E in het bijzonder. Het is moeilijk om informatie over hem te vinden, maar zijn Facebook pagina zegt: MONK.E est un esprit révolutionnaire aux multiples talents qui exprime ses pensées les plus profondes à travers sa peinture, sa poésie et ses actions morales au quotidien. Volgens Google Translate betekent dit dat MONK.E een revolutionaire geest is met vele talenten, die zijn diepste gedachten tot uitdrukking brengt door middel van zijn schilderijen, zijn poëzie en zijn morele dagelijkse handelingen. Wow, dat zou ik ook wel willen. Maar voorlopig stel ik me tevreden met ‘Voir Ton Soul’ op de achtergrond terwijl mijn fluitketeltje genoeglijk begint te koken.
Mercury feat Robert Owens – Candlelight (Gomma)
Ik heb geen idee wie Mercury is en voel me ook niet geroepen me erg in hem/haar te verdiepen, maar Robert Owens daarentegen vind ik een behoorlijk interessant figuur. Hij was één van de boegbeelden van de Chicago House eind jaren ’80 en ik stel me daar een partyscene bij voor die bepaald niet voor de poes is (wellicht letterlijk). Nu ziet Robert eruit alsof hij in zijn leven niet vies is geweest van een feestje met inbegrip van de notoire chemische interventies die daarbij te pas kwamen. Wie schetst mijn verbazing als ik lees dat hij begin ’90 zijn microfoon aan de wilgen hing teneinde zijn christelijke boekenwinkel te gaan managen (mijn fantasie gaat altijd danig met me aan de haal als iemand zo’n scherpe afslag neemt in zijn leven). We zullen wel nooit weten hoe het precies allemaal zit, maar met ‘Candlelight’ wordt eens te meer duidelijk dat je de man wel uit de Chicago House scene kan halen, maar de Chicago House niet uit de man.
Tribute Single: Whitney Houston & Stevie Wonder – We Didn’t Know
9 Augustus 1963 – 11 februari 2012 (48 jaar)
