Recensie: Justice in de Paradiso
29 februari 2012, 11:56 | Jeroen
Dinsdagavond 28 februari is het aan Gaspard Augé en Xavier de Rosnay om aan een uitverkocht Paradiso te laten horen waarom Justice één van de grootste namen, misschien wel grootste naam, in de electro is.
De aanvang van het optreden is 21:30 en een uur eerder staat de rij nog steeds tot aan de hoek van de Leidsekruisstraat. De balkons zijn nog niet gevuld als de eerste klanken uit de speakers klinken.
Zoals te verwachten begint Justice met Genesis waardoor de zaal ontploft. Ondanks dat het nummer identiek als op het album ten gehore wordt gebracht, eet de zaal het als zoete koek en wordt iedere nieuwe sample, beat of break vol enthousiasme ontvangen.
Iedere kans om mee te klappen, juichen of op andere wijze een blijk van waardering te geven, wordt aangegrepen. Iets dat schaars is tussen de constante, harde, pompende mix van electro en techno die de heren uit te speakers laten knallen. Gedurende het merendeel van de set staat het grootste deel van het publiek te dansen of met handen richting plafond.
Naast het podium staan twee wanden van (niet werkende) speakers met rijen led displays voor show. Ook achter het podium hangt een lichtgordijn van ledlampjes. Hiermee wordt voor leuke lichtshow gezorgd, maar een spektakel levert het niet op. Mogelijk dat dit op grotere (festival)podia beter uit de verf komt?
De set dreunt en stuitert naadloos voorbij en de indruk vooral naar een tape te luisteren wordt langzaam alleen maar sterker. Dat De Rosnay af en toe even, voor een opengeschoven muur van oude versterkers, vu meters, andere vintage elektronische apparatuur met meeblinkende ledjes en natuurlijk het trademark kruis, plaatsneemt om een paar simpele akkoorden op toetsen te spelen haalt die indruk niet weg, integendeel.
De set wordt sterk van hoogtepunt naar hoogtepunt gestuurd en ook de nummers van het zwakkere tweede album worden naadloos door de knallers van het debuut gemixt. De set wordt heel goed afgesloten met Audio, Video, Disco (2011), de titeltrack van het laatste album, wil het publiek Justice in ieder geval nog terug voor de hit die alweer dateert uit 2006 We Are Your Friends en dat laten ze horen. Na ongeveer een minuut of 5 aan kabaal keren de heren terug achter de knoppen.
Maar het duurt nog zeker een minuut of 10 voordat de Paradiso krijgt waar iedereen voor gekomen lijkt te zijn. Luidkeels wordt de aanzet op aangeven van de twee producenten aangegrepen om uit volle borst mee te zingen en nog even dansend en springend de avond af te sluiten.
Justice geeft de uitverkochte poptempel waarvoor het gekomen is: een anderhalf uur durende electro climax, waarin het nieuwe werk zijn plek tussen het oudere materiaal probleemloos heeft gevonden. Ik zie ze graag nog een keer op dezelfde wijze een festivaldag afsluiten, iets wat voor dit duo een koud kunstje zal zijn.
