Recensie: Go Back To The Zoo in Paard van Troje
7 april 2012, 18:37 | Jeroen
Eergisteren stond de Nijmeegse band Go Back To The Zoo in een uitverkocht Paard van Troje in Den Haag. Sinds gisteren is hun nieuwe album verkrijgbaar en donderdagavond kon het publiek live genieten van nieuw materiaal van Shake A Wave. Het album klinkt vrijer en gepolijster dan Benny Blisto. In het Paard leek het dan ook of de band met twee petten op speelde.
Moses And The Firstborn
Het voorprogramma Moses and the Firstborn opent de concertavond. De leden Raven Aartsen, Corto Blommaert, Melle Dielesen en Ernst-Jan van Doorn uit Eindhoven opende met een interessante set van oldie rock meets pop. Het woord Free weerklonk door de zaal bij hun openingsnummer. Heerlijk om te horen als je zelf net de deuren bij je werkgever hebt dichtgetrokken. Ze zijn Young maar nog niet The Giant. De sound van Q65 staat hun op het lijf geschreven. Soms voelde het even alsof je in een tijdmachine bent gestapt naar Den Haag 1966. Moses And The Firstborn met zijn classic American rock geluid wordt goed ontvangen en is op dreef. Deze band heeft meer ruimte nodig op het podium en fungeert daardoor eigenlijk alleen als leuke opwarmer voor GBTTZ publiek. Hun liedjes klinken ook met vlagen Brits en ik voorzie dat deze band ergens een keer terug zal komen op één van de grotere festivals. Met opvallend leuke samenzang weten ze de aandacht van het publiek vast te houden. De zanger, gekleed in bont jack, is een bandleider van de eerste klas en dat zie je tijdens het optreden terug.
Go Back To The Zoo
Wat voor intro klink er door de zaal? Een dance beat was het startschot voor de band om op te komen. Leuk als je eigen publiek op het verkeerde been wilt zetten? Ik heb daar toch enige twijfels over, maar vooruit ze komen er net mee weg. We kunnen vanavond verwachten dat de band veel nieuw materiaal zal gaan spelen. Daarbij wil ik met nadruk aangeven dat ik hier niet ben om de band af te zeiken, want Go Back To The Zoo is wel één van de favoriete bandjes van het afgelopen jaar.
Het concert begint eigenlijk pas echt op het moment dat de band de drumbeat inzet voor Hey DJ. Dit is ook precies wanneer de meter begint te lopen en het publiek pas ook echt het concert in zich opneemt. Vervolgens klinkt er eenzelfde soort intro zoals aan het begin van Hey DJ door de zaal. Wat nu? Hou het vast, want het publiek hadden ze beet. Het was deze avond een wisselwerking tussen nieuw en oud materiaal. Wat een beetje voelde als van de hak op de tak. Aan de ene kant wel begrijpelijk, maar men had er wat moeite mee. Can’t Stop My Feet van hun nieuwe plaat zorgt ook dan weer een beetje voor onrust in het publiek.
Halverwege ben ik even verhuisd naar het balkon bovenin om daar eens de sfeer te proeven. Beam Me Up zorgde voor de goede energie en dat was zeker te merken in de zaal. Nee hoor, het publiek ging hevig uit hun bol waardoor er even een moment van beweging ontstond in het ’t Paard. Als daarna hun single What If gespeeld maakt het niet meer uit, want het publiek is los en de band blijft koeltjes doorspelen.
Teun, Cas, Lars en Bram spelen de avond flink door en er is niets op de band aan te merken. De band speelt met intense gedrevenheid en het kost de band ook geen moeite om netjes de set tot een sluitend einde te spelen. De band mag wel iets meer ruimte geven aan hun bandleider Cas. Er zitten zoveel goede hooks in de eerste plaat die het publiek maar al te graag mee wil zingen. Zelfs als de band de song Electric heeft gespeeld hoor ik om me heen de welbekende melodie van steeds weer doorsijpelen door meezingende mensen. Zelfs als de band al drie nummers verder is hoor ik deze melodie hier en daar nog steeds.
Het publiek is en blijft deze avond enthousiast en heeft gelukkig gekregen wat ze wilde horen. Please Don’t Leave Me , nou vooruit nog een nieuwe kan er wel vanaf. De afwisseling vind ik soms toch wat jammer. De set komt wat rommelig over. Alsof de hele meute in een stoptrein zit en na een sprintje weer bij het volgende station is aangekomen. Vervolgens gaan we weer verder en wordt er wederom een feeststemming gecreëerd met _ I’m The Night_ en er mag gecrowdsurfed worden. Het publiek brult lekker mee. Het eerste werk van de plaat Benny Blisto blijft geniaal, dat vindt het publiek ook en dat is te merken.
Het publiek heeft tijd nodig om de tweede plaat te leren kennen en zo voelde het de hele avond, maar dat gaat zeker goed komen. Wat de band meer mag uitbuiten zijn hun hooks, deze moeten ze niet vergeten. GBTTZ is toch een band met goede pakkende hits en deze miste ik achtereenvolgend in de set. Cas krijgt voldoende aandacht van het publiek en stuurt desondanks aan naar een triomfantelijk afscheid van de nu rommelige set.
“See you later” weerklinkt terug uit het publiek, want GBTTZ zal zeker terug komen. Ze hebben geen keus, dit omdat het uitverkochte Paard van Troje hoorbaar niet zomaar verlaten wil worden. De band sluit dan ook af met I Love It , de laatste track op debuutalbum Benny Blisto en wat een afsluiter van de avond. Ze kunnen er zelf ook geen genoeg van krijgen. Een leuk en verrassend concert van GBTTZ en Moses And The Firstborn in het Paard van Troje op deze donderdag 5 april. Veel plezier met hun tweede album Shake A Wave dat vanaf gisteren in de winkels ligt.
Fotografie: Sebastian J Martin
