Verslag: Mashtival in Bink Vijf Hoog
17 april 2012, 15:36 | Jeroen
Zaterdag 6 april de start van een nieuw festival in Bink Vijf Hoog in Den Haag. Met onder andere DYZACK, SHROOM, KERN KOPPEN & I AM THE LAM.
Ondanks dat het festival al om 17u startte zijn we pas rond 20u aanwezig. De mooie, maar niet echt makkelijk te vinden locatie is Bink Vijf Hoog. Er wordt ook dan nog volop opgebouwd. Er staan nog stijgers in de grote zaal, waardoor de eerste band van de avond een half uur later start en het programma opschuift. De grote zaal is mooi aangekleed, aan weerszijden hangen doeken waar middels een flink aantal projectoren kunstige afbeeldingen op te zien zijn. Erachter is het prachtige uitzicht op Den Haag, waar een hoop mensen op het dakterras van genieten onder het genot van een drankje, wachtend op de eerste band.
I Am The Law start in een grotendeels lege zaal, die een half uur later al aardig gevuld is. Het duo speelt flinke rocksongs met harmonische zang. Het aanwezig publiek applaudisseert luid na ieder nummer. Ondanks de magere opkomst wordt er een leuk optreden gegeven.
Even later in dezelfde zaal staat Shroom zichtbaar met veel plezier hun tongue in cheek rock a la Presidents of the USA te spelen. Shroom is een mix van vele genres. De altijd vrolijk genietende gebroeders Dressen weten met hun muziek de verschillende stijlen naar eigen hand te zetten. Hun songs zijn eigenlijk een soort van korte verhalen, voortgestuwd met een flinke lading rock en funk. Shroom is even fantasierijk als dat ze muzikaal zijn.
Na alleen nog maar rond het hoofdpodium rondgehangen te hebben besluiten we het Mashtival verder te gaan verkennen. We vinden een galerij waar kunst van o.a. Andrei van der Spek en Serge Kortenbroek te zien is. Van der Spek combineert op kunstige wijze drie dimensionale weergaven van gebouwen met graffiti in de stijl van Delta en Shake. Kortenbroek heeft een veel meer organische insteek die een beetje doet denken aan de dieren in werk van Dali of Escher, maar in een modern jasje. Daarnaast zijn er een aantal kraampjes met kleding met hippe prints, 2e hands kleding en kunst.
Even later staan we in de foyer waar Dyzack een weergaloos optreden geeft. Zijn album This Mangy Soul recenseerde we eerder al vol lof en gaven aan vergelijkingen achterwege te laten, dat gaan we nu wederom proberen. Dyzack is ontzettend creatief met zijn akoestische gitaar en produceert daar geluiden mee, waarvan wij niet wisten dat het mogelijk was. Uiterst integere, mooie liedjes vullen de foyer, waar helaas veel mensen aan het praten zijn. Desondanks is het volop genieten! Zeker als hij wat meer uptempo en versterkt zijn muziek ten gehore brengt. Alleen bij Xavier Rudd heb ik een soortgelijke ervaring opgedaan waarbij één persoon zo’n volledig geluid wist te produceren, een vergelijking die muzikaal ook enigszins op gaat, waarbij de zang wat meer richting Jack White gaat, maar zoals gezegd volg ik Ruud zijn voorbeeld en zal ik verdere vergelijkingen achterwege laten. Het moge duidelijk zijn: met Dyzack zijn we in ieder geval een enorm getalenteerde en ontzagwekkende Nederlandse singer/songwriter rijker.
In de grote zaal staan Kern Koppen die hiphop met bezieling uit de speakers laten knallen. In de ondertussen volle grote zaal staan flink wat dansende toeschouwers. Deze Haagse Kern Koppen weten aardig wat handjes mee de lucht in te krijgen. Er vind ook nog een gastoptreden plaats van Dezibelle, die ook de volgende dag een eigen optreden zal doen. Het was een geslaagd en feestelijk optreden en een hoogtepunt van de eerste dag op Mashtival.
Zondag 7 april de tweede dag van Mashtival in Den Haag. Met onder andere A CURE FOR GRAVITY, A LIQUID LANDSCAPE, SUUS, ONCE UPON A HIKE en DEZZIBELLE.
Openingsact deze zondag is A Cure For Gravity een Haagse band die na een wisseling in de bezetting, toevoeging van een toetsenist, een lange tijd in de opnamestudio, na twee jaar eindelijk weer op een podium staat. Iets wat aan dit optreden niet te merken is. Zanger Remy Rond zweept vol enthousiasme de boel op en het geluid van de band is een aanstekelijke combinatie van indierock en dance. De opkomst op deze paas zondag om 13:30 was vrij laag, maar ze gaan binnenkort in de herkansing op Walk The Line festival om meer publiek te imponeren.
Suzanne Suus Ypma, Ex-frontvrouw van de band Pitchblond speelt mooie intrigerende liedjes. Haar stijl doet soms denken aan die van Imogen Heap.
Zelf is ze een beetje zenuwachtig, ze was namelijk wat laat uit geweest de avond ervoor, maar doet niets af aan het optreden. Ze is een aantrekkelijke verschijning in strakke rode slimfit jeans en heeft een fijne stem om naar te luisteren. De liedjes zitten goed in elkaar en haar technische gitaarspel bestempelt de juiste sound. De onrustige sfeer in de foyer zorgde er soms voor dat je wat afdwaalde. Ze vroeg of we nog een keer komen kijken. Dat gaan we zeker doen want ik denk dat Suus beter tot haar recht komt als ze op een serieuzer podium staat.
De foyer miste een aangeklede sfeer, maar heeft een opvallende leuke line-up van artiesten.
Later in de middag speelt de band Once Upon A Hike in de foyer. Deze bandformatie speelt zomerse en avontuurlijke liedjes. Het vrolijke liedje ‘Pictures’ wijkt af van de melodramatische songs die de band speelt en is een leuke zomerse eye catcher. Het liedje is wat aan de korte kant en had nog wel wat langer gemogen. De opvolger ‘Control’ wordt op enigszins andere manier gespeeld geeft zanger Jurrien aan. De zachte, warme zang is qua bereikt net niet wat het het nummer misschien nodig heeft. De samenzang maakt wel een hoop goed en geeft genoeg ondersteuning. De muziek mist wat diversiteit, dynamiek en ruimte van het instrumentarium, wat wel een belangrijke eigenschap is voor een band die akoestische speelt. De band klinkt gelukkig wel funky genoeg om een leuke sfeer neer te zetten. Er wordt met veel plezier gespeeld en met genoeg overtuiging. Er is genoeg tijd voor het relatief jonge Once Upon A Hike om door te groeien en het experiment op te zoeken. Het uptempo een-na-laatste nummer klinkt goed opzwepend en zorgt voor een gezellige sfeer. Eigenlijk mis ik de zee aan mijn zijde en de sfeer van een heerlijke dag op het strand. Waar blijft die zomer toch?!
Dezibelle de winnaar van de grote prijs van Nederland voor singer/songwriter vorig jaar in de Paradiso! De muziek is van hoge kwaliteit en de liedjes zitten goed in elkaar. Dat blijk al direct bij haar eerste liedje. Variatie in haar zang melodieën zijn mooi, opvallend en klinken zeer dynamisch. Erg creatief is ze in het maken van vocale uitstapjes. Het is af en toe even bijbenen om het liedje te blijven volgen. Dezibelle heeft een ruim bereik met haar stem, maar toch zingt ze nog te ingetogen om de te kunnen floreren met haar bereik. Je hoort wel dat ze kilometers ervaring heeft opgedaan afgelopen jaren.
Zoveel goede artiesten verdienen meer dan alleen deze verijdelde bedrijfskantine met weinig belichting en sfeer, waar het tevens continu ruist van rumoerigheid. Hier had de organisatie meer moeite kunnen doen om deze sfeervol aan te kleden. Dit was niet bepaald charmant naar het publiek en de artiest toe. En dat terwijl in de grote zaal de aankleding juist zo veel toevoegde aan de beleving.
In de grote zaal speelt één van de laatste bands A Liquid Landscape. Na een iets te lange soundcheck start de band met sfeervol intro. Met beelden van VJ Lex Vesseur (niet te verwarren met de beelden van Judocus die je bij dit artikel ziet staan) maakt de band er een filmisch optreden van. De elementen van landschappen en natuurkiekjes zijn erg mooi. Doordat de band in het donker speelt blijft de focus liggen geprojecteerde beelden op de achtergrond .Een passend geheel is het alleen niet helemaal. De muziek verteld een verhaal dat niet aansluit bij de beelden, maar bieden wel een mooie brug naar de overgangen in de muziek. Hun muziek is het beste te omschrijven als stevige alternatieve rock met elektronische samples. De band willen we eigenlijk ook nog zien, maar dat is niet mogelijk door de opzet met VJ, waardoor er als kijker geen interactie te verwachten is met de band.
Bij Trick Track in kantoor 09, rond 23 uur, zijn toch nog wat swingende beats te vinden. Het publiek is aardig verspreid op de etage Vijf Hoog. Zal het dan toch nog geburen op Mashtival? De live bands trekken niet zoveel publiek, maar bij de 90’s disco van Trick Track en de foyer is het wat drukker. In de kleine ruimte met DJ’s With Two, Jaques, Dan- Ni en Morgen Wordt Het Swingen lijkt het op een iets te klein schoolfeest of flink uit de hand gelopen kerstborrel van je werk. Het ene moment staat het vol en het andere moment is het leeg. Het lijkt erop dat men niet goed kan kiezen op Mashtival. De afsluiters op mainstage waren o.a. Dagga Dagga en Patrique en in de foyer kon men nog genieten van Tabass-Co.
Mashtival was een compact festival met veel acts en artiesten. Het publiek bestond voor een groot deel uit de vele acts, aanhang en medewerkers dat zich gedurende de twee dagen goed kon vermaken op het festival. Misschien hadden ze met wat meer promotie ook het overige paaspubliek wakker weten te schudden en meer bezoekers weten te trekken? Voor een eerste editie, die ook nog in vrij korte tijd is opgezet was het in ieder geval een aardige start. Op naar de volgende editie!
Fotografie: Sebastian J Martin | ZUBB redactie
