Recensie: Young the Giant in Paard van Troje
13 mei 2012, 17:19 | Jeroen
Een voornamelijk jong en enthousiast, overwegend vrouwelijk publiek stond afgelopen woensdag in een uitverkocht en afgeladen Paard van Troje voor het optreden van Young The Giant uit Irvine, Californië.
De band betreedt het podium om klokslag half 10 en weet al bij het eerste couplet een deel van het publiek mee te laten zingen met het refrein van I Got. Zanger Sameer Gadhia is een expressief en aandoenlijk knulleke en de band laat een lekker catchy geluid horen, waarbij af en toe de gitaren aan zee, dromen, magie en The Beach Boys doen denken. Wat op zich niet heel verwonderlijk is sinds beide bands uit het zonnige Californië komen. Ondanks de laagdrempelige vrolijke rock die de ze spelen, weten ze ieder nummer live knallend af te sluiten.
Zanger Sameer Gadhia herinnert zichzelf en het publiek dat ze precies een jaar eerder ook al hier in het Paard van Troje stonden stonden tijdens het Walk The Line festival en dat hij blij is om terug te zijn. Dit wordt gevolgd door de introductie van een nieuw nummer: What You Get. Het nummer borduurt door op eerdere succesvolle singles, maar met meer effecten op de vocalen en de muziek is wat puntiger dan de nummers op het debuutalbum. De band lijkt tot dusver zelfs enigszins uitgekeken te zijn op eerder materiaal, want bij dit nummer gaan ze voor het eerst gezamenlijk zichtbaar los.
Even later weet ook de single Cough Syrup de eerste handjes de lucht in te krijgen en het is duidelijk te horen dat een hoop mensen voor de hit zijn gekomen en de tekst kennen. Iets wat Sameer tijdens het refrein ook aan iedereen laat horen, door zelfs stil te zijn en het publiek te laten zingen.
Meer nieuw werk wordt aan het publiek voorgesteld: I Wanna. Het nummer heeft een stevige start. Er wordt een muur van geluid opgetrokken, die wat in hoogte afneemt zodra de zang ingezet wordt. Wederom een feestelijke rock plaat waar de zaal positief op reageert.
Naarmate de band enthousiaster wordt, reageert het publiek ook euforischer en ontstaat er een leuke wisselwerking. Apparment wordt ingezet en het moge duidelijk zijn dat dit het nummer is waardoor de band volle zalen trekt. Al vanaf het moment dat ik voorbij de deur van het Paard liep hoorde ik ergens iemand die de melodie aan het vluiten was en niet veel later zelfs uit volle borst door een andere bezoeker gezongen werd. Hier heeft Paard op gewacht, iets dat na afloop aan het applaus ook wel te horen is!
Tegen het einde van de set zakt het enthousiasme van de band niet in, maar met het ontbreken van bekender materiaal de publieksreactie wel een beetje. Gelukkig wordt de set nog wel leuk afgesloten met een knallende en gerekte uitvoering van St. Walker.
Voor het laatste nummer van de encore hebben ze My Body bewaard, wat voorafgegaan wordt door een oproep om massaal te gaan springen. Iets waar het publiek best zin in heeft en dan ook gebeurd. Sameer gebaard het publiek de handen in de lucht te steken en van links naar rechts rechts mee te bewegen op de muziek. Het was een feestelijk laatste nummer en een passende afsluiting, waarbij de zanger zelfs nog even letterlijk op handen werd gedragen door het publiek.
© Fotografie: Motjekèke
