4 juni 2012, 15:49 | Jeroen
Gistermiddag viel ik met mijn neus in een grote klont boter toen ik met mijn moeder achter de drankbonnen mocht zitten in het beste jazzcafé van Zeeland: Porgy & Bess. Dat houdt eigenlijk alleen maar in dat je het beste uitzicht hebt van de hele zaal en daar niets anders voor hoeft te doen dan sporadisch een bon verkopen, wat niet vaak gebeurt want jazzliefhebbers zijn notoire geheelonthouders. Dat gaf mij de gelegenheid om onbelemmerd te kunnen genieten van het illustere Roy Hargrove Quintet en dan in het bijzonder drummer Quincy Phillips. Quincy drumde niet alleen de band, maar de hele tent naar een bovenaards niveau. Zijn stokjes knetterden neer met een snelheid die meer niet waar te nemen was voor het menselijk oog terwijl hij zelf volkomen op zijn gemak zat, alsof hij nog wel een hand overhad om zijn biertje vast te houden. Fantastisch, fenomenaal, foutloos en fabelachtig. Schrijf op: QUINCY PHILLIPS. Daar gaan we nog wat van horen.
Singles deze week: Orelha Negra, Givers & Dickie Landry, Michael Kuwanika, The XX en Jonti!
Single Van De Week: Orelha Negra – Throwback
Ik weet niet zo goed wat het Portugese Orelha Negra precies bedoelt met hun bandnaam Zwart Oor, of eigenlijk weet ik het wel maar heb ik geen flauw idee hoe ik het moet omschrijven. Het zit hem in ieder geval niet in de vocalen, want die zijn vooral instrumentaal bedoeld en complementair aan de sappige basslines, groovy beats, samples en – God verhoede – SCRATCHES. ‘Throwback’ is in feite één grote, zalige loop van jazz, soul, funk, groove and hip hop, kortom: alles wat goed is in het leven. Hun nieuwste album (stomtoevallig ook genaamd ‘Orelha Negra’) is van voor tot achter het muzikale equivalent van een zonovergoten barbecue, op het strand, met je beste vrienden en een glas rosé.
Givers & Dickie Landry- That Was Your Mother (Paul Simon Cover)
‘Graceland’ van Paul Simon is het soort album waar iedereen van mijn leeftijd mee bekend is en de nieuwe generatie mee bekend zou moeten zijn, opdat we nooit vergeten dat muziek vroeger gemaakt werd met instrumenten en mensen die in het echt ook konden zingen. ‘Graceland’ bestaat nu 25 jaar (how depressing) en dat is reden genoeg voor Rolling Stone om een serie te beginnen van covers door verschillende artiesten, als eerbetoon aan het album. ‘That Was Your Mother’ is de eerste van deze serie en wordt hier zalig gebluegrassed door Givers, samen met Dickie Landry. Ik vind het een upgrade, voor zover dat überhaupt mogelijk is.
Michael Kuwanika – I’ll Get Along (Polydor / Communion Records)
Oh Michael. Ik zou zo graag met je trouwen, maar als ik dat zou doen met alle muzikanten waar ik voor de duur van één liedje verliefd op werd zou het zo vol worden bij mij thuis. Daarom vind ik het erg vervelend dat je dat Stevie Wonder-achtige dwarsfluitje door ‘I’ll Get Along’ heb geweven, want daar heb ik geen weerstand tegen. Ik zal eens overleggen met Verkering, misschien valt er wat te regelen.
The XX – Open Eyes [Demo] (Young Turks)
Toen ik hoorde dat The XX een nieuw album gaat uitbrengen werd ik een beetje zenuwachtig. Hun debuut ‘xx’ was namelijk van zo’n indringende genialiteit dat ik vrees dat ze het nooit meer zullen kunnen evenaren, maar misschien moet ik wat minder piepen en wat meer vertrouwen hebben. De demo ‘Open Eyes’ mist de basslijnen die we van The XX gewend zijn maar bezit weer wel die karakteristieke hunkerende fluistersfeer. Ze houden het nog even spannend dus. ‘COEXIST’ komt uit op 10 september.
Jonti – Nightshift In Blue (Stones Throw Records)
‘Nightshift In Blue’ is geweldig. Maar sommige video’s kun je beter kijken met je ogen dicht als je optimaal van de muziek wilt genieten, en dit is er naar mijn bescheiden mening één van. Maar misschien komt dat ook wel omdat ik net even iets teveel indie-achtige clipjes heb gezien met een yeti/paashaas/pandabeer/E.T./pinguin die door het beeld wandelt en ons navenant visueel tracht te behagen. Dat is er maar één tot nu toe gelukt, maar die had ook Jon Hamm en dat maakt het sowieso een ongelijke strijd. Bij deze een oproep aan aan alle indie-achtige videoregisseurs: GEEN PLUIZIGE BEESTENPAKKEN MEER! Het is zó 2011.
