Recensie: Drive Like Maria in EKKO
6 juni 2012, 18:16 | Jeroen
Afgelopen vrijdag speelde de Nederlands / Belgische band Drive Like Maria in een afgeladen EKKO in Utrecht. Een locatie waar ik nog niet eerder was geweest, maar zeker zal terugkeren.
Op een afstand van niet meer dan tien minuten lopen vanaf Utrecht Centraal ligt de EKKO aan de gracht, de Bemuurde Weerd om precies te zijn. Een mooi oud pand dat eerst een aanzienlijke ruime bar en tafeltjes heeft, alvorens je achteraan in de zaal uitkomt waar de optredens plaatsvinden. Deze ruimte doet denken aan de Oude Zaal van de Melkweg, maar dan zonder het balkon. Een knusse zaal, waar iedereen goed zicht heeft op het podium.
We lopen binnen tijdens het laatste wapenfeit van het voorprogramma The Prospects uit Hasselt (België), dat eigenlijk wel naar meer doet smaken. Gruizige, bluesy rock & roll, die in de vorm van een flink uitgerekte jam het laatste nummer van de set afsluit.
Bijna direct daarna betreden de bandleden van Drive Like Maria het podium, niet om het optreden te beginnen, maar om de instrumenten op te stellen en aan te sluiten. Het komt erg bescheiden en nuchter over.
Geen halve maatregelen
Even later wordt gestart met een langzame opbouw en een wat gerekte intro van Baby Seals and Rattlesnakes. De zaal stroomt snel vol en barst binnen een paar keer met je ogen knipperen haast uit zijn voegen. Geen halve maatregelen bij deze band, maar gelijk voluit knallende rock. Iets wat ook wel blijkt uit de keuze voor het tweede nummer, want dit is het bescheiden hitje en hun eerste single I’m On A train. Het publiek reageert direct enthousiast door mee te zingen, springen en klappen. Het volume is overigens de eerste paar nummers vrij laag, maar wordt in de loop van de set wat verder opgeschroefd. Tot zover het eerdere, reeds bekende werk.
Nieuw werk
Hoogste tijd wat nieuw werk te laten horen van het uitermate goed ontvangen tweede, zelfgetitelde album. Dit gebeurd in de vorm van Where The Broken Hearted Go, een uiterst solide en stevige rockplaat, die goed aansluit bij de voorgaande nummers. Het nummer wordt opgevolgd door het oudere Talk To Me, waar de break flink is aangedikt, waarbij het publiek van zich laat horen. Zichtbaar blij en opgelaten wordt weer weer een nieuw nummer gespeeld: Howl. De band speelt strak en of het nou werk is van Elmwood of het nieuwe album, het klinkt goed en de band brengt het vol overtuiging en foutloos ten gehore.
Tijdens een krachtige uitvoering van The Dog Died Rough, krijgt gitariste Nitzan Hoffmann echter het publiek niet mee om het ritme te klappen.. Het publiek is wel enigszins opgewarmd, maar blijkt toch nog wat stug en weinig meegaand deze vrijdagavond.
Altijd dat gepraat
Weinig verrassend wordt de rustige start van On The Road, enkel begeleid door xylofoon en gitaar, massaal aangegrepen door het publiek om een gesprek aan te knopen. Het is typerend voor het Nederlandse publiek, mogelijk nog vervelender dan het gehoest van de Britten? Doodzonde, want het is misschien wel het mooiste nummer van het nieuwe album. Gelukkig neemt het rumoer in de zaal langzaam af en weet de band halverwege het nummer toch de zaal stil te krijgen, om vervolgens het nummer alsnog uit te laten barsten in een flinke bak rock, waardoor ook de allerlaatste gesprekken verstommen.
Tijdens een geweldige uitvoering van Black Horses, tevens voorzien van dikke break, wordt duidelijk dat het publiek om is en start het klappen voor de eerste keer zonder enige regie vanaf het podium. Het nummer kent een nog steviger tweede deel en dat komt live uitermate goed tot zijn recht. De set wordt afgesloten met Ghostrider, waarvan het einde nog even flink wordt opgerekt met een stevige jam.
We want more!
De band keert bijna direct weer terug om het publiek een toegift te geven. Dit in de vorm van Here Comes The Night en So. De nummers slaan eveneens goed aan en het moge duidelijk zijn dat het publiek graag nog wat meer had gehoord, maar als even later het geluid van de DJ uit de speakers komt is het toch echt afgelopen.
Drive Like Maria heeft dit jaar een overtuigend en sterk tweede album afgeleverd en zal deze zomer nog op diverse podia en festivals te zien zijn. Ga ze zien, want alles klopt gewoon aan deze band!
Foto’s: © Carlo Riswick
