11 juni 2012, 17:13 | Jeroen
Tegenwoordig rij ik per dag 40 minuten heen en 40 minuten terug naar mijn werk. Dat lijkt een vloek, maar dat is het niet. Ik heb een hekel aan files, maar niet aan autorijden en op mijn route door de Engelse country lanes kom ik maar zeer af en toe een andere auto tegen. Het komt er dus feitelijk op neer dat ik anderhalf uur per dag zoveel muziek kan luisteren als ik wil op elk gewenst volume, tegen een decor van groene glooiende heuvels met hegjes, schaapjes en als ik geluk heb een Engelse Lord met een geruite pet en kaplaarzen die zijn Beagle uitlaat. Die keek overigens deze week wel even verschrikt op toen hij ‘Baby’s On Fire’ uit mijn raampjes hoorde blazen, bless him.
Singles: Die Antwoord, Cosmo Jarvis, Woodbine & Ivy Band & Sproatly Smith, Curren$y & 2 Chainz en We Have Band.
Single Van De Week: Die Antwoord – Baby’s On Fire (ZEF Recordz)
Het zal jullie af en toe geheel ontgaan waarom een bepaalde single de verheven status van ‘Single Van De Week’ mag bereiken. Ik heb daar zo mijn redenen voor die te maken hebben met persoonlijke smaak en daar kun je het mee eens zijn of niet. Deze week ben ik echter volledig perplex door mijn eigen keus, maar toch vinden jullie ‘Baby’s On Fire’ van Die Antwoord op deze plek, WANT HET IS STERKER DAN IK. Het is kolossaal over de top, schaamteloos onfatsoenlijk en vingerlikkend satirisch. Tot mijn eigen verbijstering stel ik bovendien vast dat een deel van mijn brein zich gekieteld voelt door het muzikale aspect van ‘Baby’s On Fire’, ongetwijfeld hetzelfde deel dat zich in winkels verlekkert aan zuurstokroze fluwelen joggingpakken. Ik heb opeens een onverklaarbare zin om in voornoemd joggingpak en een fluorescerende string naar een rave te gaan en ouderwets te hakken en zagen in een zee kale koppen. Laat dat nou ook precies de bedoeling zijn van Die Antwoord, aldus frontman Ninja: “You gotta be a good guide to help people get away from dull experience”. Missie volbracht, Ninja.
Cosmo Jarvis – Love This (The End Records)
Cosmo Jarvis heeft issues met gevestigde religie en eens in de zoveel tijd trapt hij er op geheel eigen wijze tegenaan. Vorig jaar werden we vergast op Sure As Hell Not Jesus, waarin hij korte metten maakt met de misstanden in de katholieke kerk. In ‘Love This’ heeft Cosmo een dialoog met God waarin hij duidelijk maakt dat hij niet van plan is zich te voegen naar Zijn religieuze waarden en normen, want het is namelijk veel leuker om stout te zijn.
Woodbine & Ivy Band & Sproatly Smith – Gently Johnny (Static Caravan)
Mooie, degelijke folk van deze lui met de buitenissige namen. Mocht ik ooit een hond willen dan noem ik hem Sproatly.
Curren$y & 2 Chainz – Capitol (Warner Bros.)
Ik heb een zwak voor Curren$y sinds ik zijn briljante interview zag met Nardwuar The Human Serviette. Eigenlijk was het vooral Nardwuar die briljant was want Curren$y was zo stoned dat ik me afvroeg of hij nog wel zijn eigen veters kon strikken, laat staan zacht-smeuïge hiphop maken zoals hier met ‘Capitol’. Wat mij betreft bestaan er twee mogelijkheden: 1) Curren$y is lang niet zo dwaas als hij ons graag doet geloven of 2) hij is wel zo dwaas maar heeft een soort muzikale splintervaardigheid. Het doet er ook eigenlijk allemaal niet toe, maar dit zijn nou typisch het soort Levensvragen die door mijn vrouwenbrein mijmeren als ik in de auto zit en nog een dik half uur voor de boeg heb.
We Have Band – Tired Of Running (Naive Records)
We Have Band duiken af en toe op in mijn leven om snel daarna weer naar de achtergrond te verdwijnen. Nu is daar opeens ‘Tired Of Running’, en zoals altijd vraag ik me af waarom ik me nooit meer in deze band heb verdiept. De single staat bol van allerlei muzikale invloeden maar voelt toch heel puur en authentiek aan. Het is gestroomlijnd maar heeft een opzwepende opbouw, alsof het heel dringend iets aan je kwijt moet wat absoluut niet kan wachten. Het album ‘Ternion’ waar deze single vandaan komt was ergens in februari al uit, niks te vroeg dus om die eens op mijn iPod te zetten.
