Recensie: Adrian Younge presents Venice Dawn
7 september 2012, 22:49 | Jeroen
Afgelopen woensdag 5 september om 21.30 komen we aan bij BIRD in Rotterdam. Het is nog rustig. Langzaam druppelt het publiek binnen. Na een goede 20 minuten start de pianist, de drummer sluipt het podium op en vult hem aan. We staan inmiddels met zo’n 60 man.
Curtis Mayfield, Isaac Hayes, Ennio Morricone en Wu-Tang Clan
Adrian neemt het woord: “First time overseas, we will do something special. We will give all our energy, if you give us yours. Are you ready to come on this journey?!” Een schuchter yeah klinkt uit het publiek. Dan nog maar es proberen. “Are you ready?!”. Een luidt (60 man sterk) YEAH.
Younge is een multi-instrumentalist. Zijn muziek is beïnvloed door Curtis Mayfield, Isaac Hayes, Ennio Morricone en Wu-Tang Clan. Het geheel klinkt als een muur van geluid. Soulvol en funky, maar weinig lijn. De opbouw is rommelig en hoe goed sommige stukken klinken het blijft dwalen zonder echt toe te slaan.
Gelukkig heb ik erg cool gezelschap. Ook de band ziet er cool uit. Hippies en hipsters. Ik denk dat ze bij Schorem Rotterdam naar de kapper gaan. Soms stiltes in de sessie die ik niet kan plaatsen, maar de dwarsfluit maakt alles goed. Een instrument dat je weinig mag bewonderen op het podium van een concert als dit. Zoals eigenlijk alle bandleden hun instrument meester zijn. Vooral de drummer kan er wat van. Hij is een ware goochelaar! Halverwege laat hij wat kunsten zien waarmee hij zo met de X Factor mee kan doen.
De langgerekte jamsessies die elkaar opvolgen worden onderbroken door zang. De zanger verzorgt tevens alle zang voor de soundtrack van de film Black Dynamite. Voor deze Blaxploitation-film uit 2009 heeft Younge de soundtrack gemaakt. Het is geïnspireerd door de in 1974 overleden broertje van de maker. “The next song is for him and about him” aldus Younge voor het nummer Jimmy’s Dead. “We will close our eyes and play the song.” Je voelt dat dit de band iets doet en gelijk klinkt het ook een stuk beter. Adrian besluit zijn blouse uit te doen en de dwarsfluit te beminnen. Net voor het nummer zeggen we tegen elkaar dat de muziek zich erg goed leent voor filmmuziek en tadaaaa. Tot slot spelen ze een nummer van de Delphonics, pas nu begint het wat meer samenhang te krijgen. Helaas is het voorbij.
De muziek was zeker goed. Ook de band weet hun instrumenten goed te bespelen. Nu nog een betere opbouw en lijn in de set en ze zijn klaar voor een groot publiek.
