Ruud's Singles - Week 43
22 oktober 2012, 17:30 | Jeroen
Ik kan op een bepaalde verknipte manier toch wel genieten van de herfst. Dat je in een week tijd zo’n tien keer tot op je bilnaad nat regent, is op zijn zachtst gezegd minder plezant, maar het natte jaargetijde heeft ook een soort innerlijke rust tot gevolg. Je hoeft namelijk niet meer zo nodig naar buiten. Er liggen minder verleidingen op de loer. De terrasjes zijn weg, evenals de meisjes in korte rokjes en kleurige truitjes, die weer veilig zijn opgesloten in een warme schuur ergens in de Wieckse negorij. Bovendien ben ik groot liefhebber van sombere muziek en die komt toch het beste tot haar recht wanneer de regen tegen de ramen slaat, de kachel loeit en de oordoppen warmpjes over de oorschelpen zijn geschoven.
Daarom presenteer ik jullie deze week maar liefst zes singles, die stuk voor stuk om te huilen zo mooi zijn, respectievelijk afkomstig van Clock Opera, The XX, Bon Iver, Regina Spektor, Absynthe Minded en Tindersticks.
Clock Opera & The Lost Buoys
pop / indie / electronic
Dat we bij ZUBB wel te spreken zijn over het eng hippe Clock Opera mag blijken uit de eerder verschenen recensies van hun album Ways To Forget en het optreden dat de band onlangs in Rotown gaf. Nu er met ‘The Lost Buoys’ weer een nieuwe single is kan ik deze natuurlijk niet links laten liggen. Integendeel, ik bombardeer het pareltje gewoon tot single van de week. Zo ben ik. Maar wees gewaarschuwd, je wordt wel een beetje droevig van de videoclip voor ‘The Lost Buoys’. Maar goed, de muziek van Clock Opera leent zich over het algemeen ook niet echt zo voor feesten, partijen en bar mitswa’s. Een begrafenis misschien, of minder ernstig, een doopje of vormsel, zijn beter geschikt. Aangezien de herfstpleures inmiddels is uitgebroken kan de muziek van Clock Opera trouwens ook gewoon als soundtrack voor het alledaagse, verregende herfstleven dienen natuurlijk. Zonder religieuze connotatie whatsoever. Gewoon lekker verdrinken in onze herfstdepressie met z’n allen. Heurlijk!
The XX – Chained
pop / indie / electronic
Op een degelijke tweede plaats komt deze week ‘Chained’, de laatste single van het album Coexist van het even hippe The XX. Ik heb een beetje een haat-liefde-verhouding met die schijnbaar apathische Britten. Ik word ganz kriegel van hun (gebrek aan) uitstraling en stage presence en vind ze live dus ook niet om te harden. Thuis, met de koptelefoon op, kruipt hun minimalistische muziek echter onder je huid om vervolgens heel sadistisch aan de eindjes van je zenuwen te gaan knabbelen. Een beetje vreemd, maar wel lekker. ‘Coexist’ is een van mijn favoriete albums van 2012 (we mogen hier toch al wel weer over nadenken, niet dan). Een top tien klassering zullen de Britten in mijn lijstjes niet halen, maar desalniettemin is het een album om te onthouden.
Bon Iver – Beth/Rest
pop / indie / folk
In het begin had ik nogal wat moeite met het werk van Justin Vernon, die beter bekend staat als Bon Iver. Hij bevond zich wat mij betreft qua stembereik iets teveel in het eunuchen register. Ik kreeg muggetietjes van zijn gekras, alsof er met niet gevijlde nagels over een schoolbord werd gekrabd. Toen was daar ineens een Brits meisje van vijftien lentes jong dat met groot succes zijn liedje ‘Skinny Love’ coverde. Naar aanleiding van deze prachtige cover van deze Birdy besloot ik de muziek van Bon Iver nog een kans te geven en tot mijn grote verbazing kreeg ik opnieuw kippenvel, maar deze keer van het goede soort. Sindsdien is zijn muziek een graag geziene gast in mijn speellijsten. Gek genoeg is deze laatste single ‘Beth/Rest’ totaal niet exemplarisch voor het werk van Bon Iver. Het lijkt een betere ballad uit de jaren tachtig te zijn. Een beetje fout maar wederom prachtig. Zwelgen in nieuwerwetse nostalgie. ‘Beth/Rest’ is de vierde single van het titelloze album dat al weer ruim een jaar geleden uit is gekomen.
Regina Spektor – How
pop / indie / singer/songwriter
Sommige vrouwen zijn prachtig om te zien, maar wekken nauwelijks interesse op een andere manier dan een visuele. Andere vrouwen prikkelen met hun excentriciteit juist eerst de nieuwsgierigheid en blijken, des te meer je van ze ontdekt, ook visueel steeds aantrekkelijker te worden. Deze manier van ‘mooi zijn/worden’ maakt van Regina Spektor een van de meest interessante zangeressen van het moment. De van oorsprong Russische artiest is op het eerste gezicht geen klassieke schoonheid, lijkt zich zelden iets aan te trekken van wat trending is en doet al jaren ‘haar eigen ding’. Ze komt over als een soort autonome artiest die de touwtjes stevig in eigen handen houdt. Haar theatrale stijl, zowel visueel als muzikaal, is hierdoor herkenbaar uit duizenden en haar pianopop beklijft steeds meer (althans bij mij). En wat blijkt, die prachtige vrouw in deze video van ‘How’ is Regina Spektor zelf! Het interessante eendje is plots een zwaan geworden. Haar laatste langspeler What We Saw From The Cheap Seats is al weer een tijdje verkrijgbaar en ‘How’ is de derde single van dat album. Ik geloof dat ik verliefd ben.
Absynthe Minded – 24/7
pop / indie / jazz
dEUS is al jaren de meest succesvolle band die onze Zuiderburen hebben voortgebracht en over succes valt niet te twisten. Dat zijn de harde verkoopcijfers, de pegels, de dollartekens. Over smaak kunnen we echter, wat mij betreft (ondanks het gezegde) urenlang twisten. Dat uitgesproken hebbend kan ik met een gerust hart verklappen dat er vaker muziek van het jazzy Absynthe Minded uit mijn speakers oozed dan dat er werk van Tom Barman en de zijnen door mijn huiskamertje knalt. Blijkbaar vind ik de muziek van het Antwerpse dEUS dus minder goed dan die van het Gentse Absynthe Minded. ’24/7’ is na het prachtige Space de tweede single van As It Ever Was en wederom hebben de Belgen geëxperimenteerd met een interactieve (uiterst commerciële) videoclip. Ik verkeer nog een beetje in dubio over wat ik van het eindresultaat vind, maar het liedje is in ieder geval weer prachtig. Oordeel zelf (en schrik niet, de ‘video’ hieronder neemt je mee naar de Facebookpagina van de band).
Tindersticks – This Fire Of Autumn
rock / indie / alternative
De oude rotten van Tindersticks timmeren al weer bijna twintig jaar op eigenzinnige wijze aan hun weggetje. Dit duistere, slechts met tondeldoosjes verlichte pad, leidt al jaren naar dezelfde open plek in het dichte woud der eenheidsworst. Het vraagt van de luisteraar echter wel een flinke dosis doorzettingsvermogen om deze plek der verlichting te bereiken. Literaire fluisterrock is dan ook een moeilijk verkoopbaar genre. Wanneer de muziek van Tindersticks echter begrepen wordt is de impact van de relevatie des te groter. Hun albums waren de afgelopen jaren niet altijd even sterk maar hun laatste en negende plaat The Something Rain is gelukkig weer van ongekende, so(m)bere schoonheid, evenals de single ‘This Fire Of Autumn’. Het is wel weer een groeibriljant, dus houdt vol en gij zult genieten!
De Afvallers
Kodaline – All I Want
Bettie Serveert – Had 2 Be You
Jason Lytle – Get Up And Go
Soul Sister Dance Revolution – Hold The Line
