Recensie: Radiohead in Ziggo Dome
16 oktober 2012, 08:56 | Jeroen
Zondag stond Radiohead in een uitverkocht Ziggo Dome. Het was alweer vier jaar geleden dat de band uit Oxfordshire in Nederland te bewonderen was. De kaarten voor het optreden waren dan ook in ruim een uur uitverkocht.
Sinds 2008 bracht Radiohead één album uit. Vier dagen na de aankondiging op 14 februari 2011 was The King of Limbs al digitaal verkrijgbaar. En daarna niets dan stilte. Pas op 24 juni van dat jaar was Radiohead voor het eerst live te bewonderen als secret act op het Engelse Glastonbury Festival. Begin dit jaar begon de echte The King Of Limbs tour pas echt in de Verenigde Staten. En nu stonden ze dan eindelijk weer op Hollandse bodem.
In het voorprogramma stond het Canadese Caribou dat eerder al Little By Little van Radiohead remixte voor het album TKOL RMX 1234567. Het publiek had kennelijk gehoor gegeven aan de oproep vooraf om vooral op tijd te komen want de zaal zat al goed vol voordat Caribou goed en wel begonnen was. Na goed opgewarmd te zijn met een letterlijk flitsende show, was het de beurt aan Radiohead om de hooggespannen verwachtingen waar te maken.
De set werd verrassend geopend met Bloom van The King Of Limbs waar ze bijna alle nummers van zouden gaan spelen. Het volgende nummer, Lucky, was meteen al een mooi hoogtepunt. Wat naast de geweldige uitvoering opviel was de lichtshow. Tijdens het refrein met huilende gitaarsolo kleurde het grote scherm achter de band rood om zo de sfeer te versterken. Naast het grote scherm hingen er nog een aantal videopanelen boven de band waarop live beelden van de band werden getoond.
Na het werkelijk overrompelende Myxamatosis met zijn zware bassen waren er vijf nummers van even zoveel albums gespeeld. Toch kwam de nadruk te liggen op de ritmische kant van het oeuvre. Thom Yorke danste op geheel eigen wijze al stuiterend over het podium wat soms ten koste ging van de zang. Dit was vooral tijdens The Gloaming goed te horen. Thom revancheerde zich met het sterke gezongen You And Whose Army en Nude. Vooral laatstgenoemd nummer zorgde voor een daverend applaus.
Na het nieuwe nummer Ful Stop volgden onder andere het altijd indrukwekkende There There, Feral (dat de broekspijpen deed wapperen) en publieksfavorieten Karma Police en Paranoid Android.
Thom en Jonny speelden samen Give Up The Ghost waarbij de stem van Thom werd gesampled om er vervolgens weer overheen te zingen. Erg Mooi gedaan. Het niveau daalde hierna iets met het nieuwe Supercollider en een meer rockende versie van Morning Mr. Magpie. Deze “dip” was echter van korte duur. Verrassing A Wolf At The Door en Bodysnatchers werden beiden sterk gespeeld.
Het sluitstuk van het concert bestond uit drie nummers afkomstig van Kid A. Idioteque was de perfecte afsluiter van een meer dan twee uur durende set. Een mooie bloemlezing van Radioheads imposante oeuvre. Dat er niks werd gespeeld van The Bends is jammer, maar ja, bij Radiohead zijn er altijd wel een stuk of dertig nummers die ze niet spelen en waar je wel op had gehoopt.
Fotografie: © Luuk Denekamp
