Recensie: Barry Hay Flying V's in 't Paard
3 november 2012, 12:13 | Jeroen
Het Haagse podium Paard van Troje viert in 2012 haar 40 jarig bestaan. Daarmee is het één van de oudste podia van ons land. Onder het motto ‘Haagse Iconen’ werd twee weken geleden al het startschot gegeven met optredens van onder andere Gruppo Sportivo, Hallo Venray, Urban Heroes en De Beat Reunie Band. Afgelopen woensdagavond stond ‘Deel II’ van de ‘Haagse Iconen’ op het programma, met onder andere Golden Earring-zanger Barry Hay en zijn Flying V’s op de bühne.
Het spits werd afgebeten met een kort voorprogramma van singer-songwriter Sam Holden, die je wellicht van The Voice Of Holland kent. Daarna wordt door de onvervalste Haagse Nachburgemeester René Bom hét icoon van de avond aangekondigd: Barry Hay. In tegenstelling tot een donkergekleedde Hay, is de Earring-frontman gekleed in een wit t-shirt met dito overhemd.
Hay wordt ondersteund door een vierkoppige formatie, waarvan opvalt dat de drummer, gitarist en keyboardspeler (die behalve bass ook andere sounds produceerde) beduidend jonger zijn dan de frontman zelf. Het andere bandlid, Jan Rooymans, speelt sinds het laatste Earring album Tit’s And Ass ook live toetsen bij Golden Earring en trekt de gemiddelde leeftijd weer iets omhoog.
Het korte optreden bestond uit een mix van nummers van Golden Earring en eigen werk van de Flying V’s. Hay noemt het dan ook een sandwich; nieuwe onbekende nummers verpakt tussen het bekendere (Earring) werk. Zo komen Radar Love, When the Lady Smiles en Long Blond Animal voorbij, die de rijke historie van Neerlands grootste rockband ooit goed weergeven.
Eigen nummers waren onder andere Wait A Minute en Make It Last Forever. Vooral het nummer Wait A Minute moeten we goed in de gaten houden volgens Hay, want die kunnen we nog wel eens vaker gaan horen. Als toegift wordt Only For You gespeeld, “omdat ze er toch waren”, aldus presentator Bom.
Het is goed te zien dat het hobbyproject van Hay echt als een uitje voor de zanger wordt gezien en niet als een verplicht nummer. Hij had er duidelijk zin in en was zichtbaar blij om weer eens in Den Haag te spelen. De muziekstijl was ook mede door de aanwezige keyboards beduidend anders dan de recht -toe-recht-aan rock van Golden Earring. Leuk voor de afwisseling dus.
Na de ombouw konden Spike van Marcel Veenendaal van Di-rect zich vanuit het publiek naar het podium begeven, want het was de beurt aan de volgende dosis iconen. Alhoewel iconen.. Het verdere verleden met oa. muziek van Golden Earring en Shocking Blue laat zich natuurlijk slecht meten met het recentere werk van met name Di-rect en pak ‘em beet Billy the Kid en Kane.
Al moet het gezegd worden dat de komst van Veenendaal als zanger op de plaats van Tim Akkerman de band geen windeieren heeft gelegd. De band is volwassen geworden, het spel oogt verzorgd(er) en ze rocken nog nét iets meer de pan uit, dan dat ze dat voorheen deden.
Al met al een zeer geslaagde avond met uiteraard maar een klein deel van de rijke geschiedenis van de Haagse popmuziek, want deze stad heeft er velen voortgebracht.
Fotografie © en tekstbijdrage: Richard van der Kooij
