Recensie: Hurts in De Melkweg
2 april 2013, 19:45 | Jeroen
Mannen in pak serieuze zakenlui? Het Britse popduo Hurts weet wel beter. Afgelopen zaterdag 30 maart lieten de mannen van Hurts een uitverkochte Melkweg van een ijzersterke set genieten. Met gloednieuwe stevige nummers liet het duo er geen gras over groeien. Theo Hutchcraft en Adam Anderson veranderden van op het oog ideale schoonzonen, in heersende badboys, tot groot genoegen van het enthousiaste publiek.
Hurts
Van een uitzichtloze situatie in het regenachtige Manchester naar een uiterst succesvolle band met uitverkochte zalen. Theo Hutchcraft en Adam Anderson weten er alles van. Na een ruige tijd met de bands Bureau en Daggers maakten de mannen een nieuwe toekomst schets. Deze schets monde begin 2010 uit in een kunstwerk: de synthpop band Hurts was een feit. Waar het met de voorgaande bands niet wilde lukken, werd hun eerste single Better Than Love een nummer 4 hit in Engeland. Ook in de Nederlandse charts deed de single het goed. De tweede single Wonderful Life werd als voorloper van het debuutalbum een herkenbare sound van Hurts.
In het voorjaar van 2010 zag het debuut album Happiness het levenslicht. Dit album schopte het tot de top 20 in de Nederlandse Album Top 100. De 80’s sounds met Electropop invloeden kenmerkt de sounds van Hurts. De melancholische stem van Theo Hutchcraft, de klanken van de synthesizer van Adam Anderson en dat alles strak in pak doet de vergelijking met Depeche Mode eer aan. Toch was het succes in Nederland niet duidelijk merkbaar.
Waar ze in Duitsland al niet meer normaal over straat konden, was Hurts in Nederland nog een redelijk onbekend fenomeen. Met het pas uitgebrachte album Exile lijkt daar verandering in te komen. Het eerste album Happiness stond vol met emotionele, ietwat dezelfde nummers. Het nieuwe album toont ook spoortjes van hoop en variëteit. Er zijn naast de stevige electro deuntjes ook hiphop invloeden te bekennen.
Het concert
Het zweverige voorprogramma SayLouLou heeft de taak om de Melkweg op te warmen, maar de zaal komt niet tot nauwelijks in beweging. Het is duidelijk waar het publiek voor gekomen is. Als de lichten van de zaal dan eindelijk worden gedoofd voor de hoofd act is het publiek niet te houden. Met gebogen hoofd komen de twee mannen en de overige muzikanten het podium op. De titelsong van het nieuwe album Exile wordt ingezet. Het publiek weet al een aardig woordje mee te zingen van het pas drie weken oude album. De nieuwe single Miracle zet de stevige muzieklijn nog even voort. Theo Hutchcraft is zichtbaar verrast door het enthousiaste publiek. Af en toe wisselt hij wat opgetogen blikken uit met de muzikanten op het podium.
Na twee stevige nieuwe nummers is het weer tijd om wat oud repertoire onder het stof vandaan te halen. Wonderful Life en Silver Lining worden door het publiek als een oude vriend ontvangen en woord voor woord mee gezongen. De rust keert maar voor even terug met het emotionele nieuwe nummer Blind. De kraakheldere stem van Theo is vooral bij dit nummer een hoogtepunt. Hoog en laag, Theo kan het allemaal.
Het vernieuwende nummer Sandman laat de hiphop invloeden van de band horen. Het lijkt nu even gedaan met de vernieuwende sounds van Exile. Maar liefst drie oude nummers volgen. Het hoogtepunt komt met Illuminated. Theo roept iedereen op om een lichtje in de lucht te houden. Als een kind in een snoepwinkel bekijkt hij hoe iedereen braaf zijn of haar mobieltje van licht voorziet. Met nog maar één nummer te spelen, althans dat zeggen ze, zet het duo weer een knallend nieuw nummer in. The Road heeft zonder twijfel het meest heftige refrein van Exile en niet iedereen is van dit nummer gecharmeerd. Na The Road wordt het podium gevuld met leegte. Het publiek is het hier duidelijk niet mee eens en zet alles op alles om het duo zo snel mogelijk weer het podium op te krijgen.
Na nog geen twee minuten verschijnen Theo en Adam weer voor nog drie nummers, waaronder de akoestische versie van het nieuwe Somebody To Die For. Met nog twee bekende hits sluiten de mannen het feest af. Theo is een ster in het opzwepen van het publiek en wuift met zijn hand om iedereen te laten springen op Better Than Love. Een waardige afsluiter is Stay. Als iedereen vanuit de tenen Stay meeschreeuwt, bonst Theo dankbaar op zijn hart. Met de muzikale kwaliteiten van de twee heren is deze set niks mis.
Toch is het wel jammer dat het merendeel van de setlist uit oude nummers bestaat. De tour heet niet voor niets ‘The Exile Tour’. Het nieuwe album bevat nog zoveel meer vernieuwende sounds die bij het vorige album een beetje achterwege bleven. Meer live nummers van Exile zou dus geen overbodige luxe zijn. Toch was het concert tot op de puntjes verzorgd en bleek het publiek verrassend enthousiast. Het zou zo maar kunnen dat Exile de definitieve doorbraak van Hurts is in Nederland en dat is ook precies wat ze verdienen.
Setlist
Exile
Miracle
Wonderful Life
Silver Lining
Blind
Evelyn
Sandman
Blood, Tears & Gold
Unspoken
Illuminated
The Road
Encore:
Somebody To Die For
Better Than Love
Stay
